อรุณรุ่งมาถึงไออุ่นคืบคลานเข้ามาปลุกเอาในห้วงนิทราให้ตื่นขึ้น หญิงสาวนอนมองคนที่สวมกอดนางเอาไว้ในอ้อมแขนกำยำ อาวุธทั้งหมดบนร่างกายชายหนุ่มทั้งกระบี่เล่มยาวและบรรดามีดสั้นล้วนถูกวางไว้ข้างเตียง หากจะจัดการเขาตอนนี้ต่อให้เป็นสตรีที่มีร่างกายไม่แข็งแรงอย่างหม่าซือเมี่ยวก็ยังทำได้ไม่ยากเย็นเท่าไหร่
นิ้วเรียวไล้วนไปยังใบหน้าหล่อเหลาซึ่งยังไม่ตื่นจากห้วงฝัน ผิวเรียบเนียนทั้งที่มิได้ดูแลอะไรมากทำเอาสตรีเช่นนางอดอายไม่ได้ ดวงตาเรียวยาวปิดซ่อนสายตาดุดันที่เขาชอบมองมาเสมอ จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากหยักได้รูปไม่ว่ามองจากมุมใดก็นับว่าไร้ที่ติ
เมื่อคืนพอนางบอกว่าไม่อยากทำ ‘เรื่องอย่างว่า’ เพราะเพิ่งจะผ่านค่ำคืนนั้นมาได้ไม่นาน หย่งฟู่ก็ยอมหยุดมือหลังจากจุมพิตแสนยาวนานของเขาและลุกออกจากเตียงไป ไม่รู้ว่าเขาออกไปนานเพียงใดช่วงเช้ามืดตื่นมาก็พบอีกฝ่ายนอนอยู่ข้างกายเสียแล้ว
เขาทำเช่นนี้มันไม่ดีต่อใจนางเลย
