“พี่ชายท่านนี้คงไม่ต้องการเงินทอนหรอก เช่นนั้นข้าขอเส้นนี้ไปอีกอันแล้วกันนะ” ซือเมี่ยวหยิบกำไลสีแดงเช่นเดียวกันกับที่หยงฟู่สวมให้นางแล้วลุกเดินตามออกไป
“ไม่คิดว่าท่านเองก็ใจดีกับคนอื่นเป็นด้วย” ริมฝีปากสีระเรื่อเอ่ยเย้าด้วยน้ำเสียงระคนแปลกใจ
“เปล่า” เขาปฏิเสธด้วยท่าทีนิ่งเฉยเฉกเช่นปกติ
หญิงสาววิ่งไปดักหน้าของชายหนุ่มเอาไว้จากนั้นจึงดึงมือใหญ่เข้ามาใกล้และสวมบางสิ่งตอบแทนที่เขาช่วยซื้อของจากเด็กๆ สองคนนั้น เงินที่ให้ไปไม่ได้มากมายสำหรับคนตรงหน้าแต่มันก็ต่อลมหายใจของเด็กน้อยเหล่านั้นไปได้หลายวัน
กำไลเชือกถักสีแดงสวยเหมือนกันสองวงวางตัวอยู่บนมือที่กุมกันไว้ของคนทั้งคู่
“เจ้ารู้ความหมายของการกระทำนี้หรือไม่” เจ้าสำนักหนุ่มคลี่ยิ้มถาม
“ทำไมงั้นหรือ” นางเอียงคอสงสัยก่อนจะรู้ตัวว่าตนเองทำอะไรลงไปก็รีบลนลานพยายามจะดึงเชือกเส้นนั้นออกจากข้อมือหนาทันที แต่คนตัวสูงกว่าหลายคืบแค่ยกมือขึ้นนางก็หม
