กุบกับ กุบกับ
เสียงฝีเท้าม้าและแสงสั่นสะเทือนปลุกเอาร่างบางที่ง่วงงุนให้ตื่นขึ้น นางขยี้ตาแล้วพบว่ารอบด้านยังคงไม่พ้นเวลากลางคืนแต่ก็มีแสงส่องพอให้เห็นได้บ้าง อีกฝั่งมีชายชุดดำสนิทนั่งกอดอกหลับตาอยู่
‘จางหย่งฟู่...?’
คนตัวเล็กค่อยๆ เรียบเรียงเรื่องราวก่อนจะจำได้ว่าการหลบหนีรอบนี้ไม่สำเร็จ นางถูกเขาจับได้จนเกิดเรื่องมากมายที่หอโคมแดงและ.....
เมื่อนึกได้มาจนถึงจุดนี้ใบหน้าของหม่าซือเมี่ยวก็แดงฉาน รสจูบที่ประทับมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ร่างกายที่เป็นหนึ่งเดียวกัน เสียงครางหวานที่ตนไม่ได้ตั้งใจจะเอ่ยซ้ำยังมีเสียงทุ้มที่เรียกชื่อนางไปมาด้วยน้ำเสียงระทวยรวมไปถึงสายตาเย้ายั่วมองมาทำให้นางใจอ่อนไปหลายหน
เจ้ายังต้องการข้าหรือไม่
ข้าต้องการ....
‘อาจจะเมาจนฝันไปก็ได้ ฮะๆๆ ใครมันจะไปพูดประโยคน่าอายแบบนั้นกัน’
ฝันกับผีสิ!!! ร่างกายชาหนึบไปหมดตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ยามเมื่อกระชับคอเสื้อก็พบว่านี่หาใช่
