ผ่านไปอีกหนึ่งค่ำคืนที่ลี่จูได้เป็นส่วนหนึ่งของบ้านหลังนี้ เช้าวันนี้ลี่จูเดินสำรวจรอบ ๆ บ้านว่าขาดเหลืออะไรบ้าง ข้างของเครื่องใช้ในบ้านหลังนี้มีเพียงไม่กี่ชิ้น แต่ละชิ้นถูกทำความสะอาดและเก็บรักษาเอาไว้อย่างดี แม้จะผ่านการใช้งานมานานแล้วก็ตาม
"ข้าวสารเราเหลือน้อยเต็มทีแล้ว ไว้วันนี้หลังจากส่งของเสร็จหนูจะหาเสบียงมาเพิ่มนะคะแม่"
"เอาตามที่ลูกเห็นสมควรเลยอาลี่จู นี่เงิน 10 หยวนสำหรับซื้อของเข้าบ้านนะลูก ปกติแล้วอาซูอี้มักจะหาของป่าไปขายตลาดในเมือง ได้เงินเท่าไหร่ก็มักจะเอามาให้แม่เก็บไว้แต่ไม่ได้บอกพ่อเขาทั้งหมดหรอก"
"ทำไมเป็นอย่างนั้นละคะแม่?"
แม่เฒ่าเมิ่งฉือก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับลูกสะใภ้
"ถ้าในตัวพ่อมีเท่าไหร่ก็มักจะถูกคนบ้านหลักมารีดไถไปจนหมด นั่นก็เลยทำให้อาซูอี้เอาให้พ่อเพียงบางส่วนเท่านั้น แต่ก่อนอาซูอี้หาเงินได้ค่อนข้างเยอะ เดือนนึงก็ส่งมาให้แม่เก็บไว้หลายสิบหยวน กระทั่ง
