ศิลานักล่าวิญญาณ

ศิลาผู้ดูแลคนใหม่

เช้าวันต่อมา

“ โห้……ยายบ้านหรือวัดเนี่ย “ ศิลาถามยายออกมาด้วยความตกใจหลังจากที่ตื่นขึ้นมาแล้ววิญญาณของยายยงพาเธอเข้ามารับขันที่มีใบตองเหี่ยวแห้ง

“ เอาละตั้งใจนะศิลาต่อไปหนูจะต้องเข้มแข็งและช่วยเหลือชาวบ้าน หนูรู้ไหมว่ามีคนชั่วอยู่เยอะโลกใบนี้ต้องการคนมาทำความสะอาด” วิญญาณของยายยงบอหลานสาวตัวน้อยที่นั่งลงตรงหน้าก่อนจะทำพิธีรับขัน จากนั้นวิญญาณยายงก็เมื่อเสร็จภารกิจแล้วร่างก็ค่อยๆหายไปจากตรงนั้น ปล่อยให้หลานสาวนั่งงงงวย

“ เอ้าเสร็จแล้วเหรอ เอ้อง่ายแท้ว่ะ” ศิลาเกาหัวอย่างงุนงงยิ่งวิญญาณของยายยงไปไม่บอกไม่กล่าวศิลายิ่งงง เข้าไปใหญ่แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะไม่ได้สนิทกับยายขนาดนั้น จากนั้นศิลาก้เริ่มปัดกวาดเช้ดถูเพราะบ้านหลันนี้เก่ามาก เก่าจนเพื่อนมาอยู่เป็นฝูงเลย( แมงมุมนั้นเอง) ระหว่างที่ศิลากำลังทำความสะอาดเช็ดถูบ้านอยู่นั้นเธอก็ได้ยินเสียงของคนจำนวนมากอยุ่ที่หน้าบ้านเยอะมาก

“ หนูเอ้ย หนูศิลา หนู “ เสียงเรียกของลุงผู้ใหญ่บ้านเรียกเด็กสาวที่ช่วยป้าแม้นไว้เมื่อคืน ผู้ใหญ่ก็พาชาวบ้านมาหาเด้กสาวเพื่อที่จะช่วยอะไรที่เธอต้องการได้ เพื่อเป็นการตอบแทน

“ อ้าวลุงคนเมื่อคืนนั้นเอง GOOD MORNING คะทุกคนว่าแต่มาทำอะไรกันที่นี้แต่เช้าคะ” ด้วยความที่เป้นคนต่างชาติและเธอก็ยังไม่เข้าใจวัฒนธรรมของคนที่นี้เธอเลยกล่าวทักทายแบบฝรั่งนั้นคือโบกมือทักทายชาวบ้าน

“ ข้ากับชาวบ้านจะมาขอบคุณหนูเรื่องที่ช่วยป้าแม้นไว้เมื่อคืน “ จากนั้นเมื่อผู้ใหญ่บ้านพูดจบเขาก็ได้แนะนำคนต่างๆให้กับศิลาได้รู้จัก ก่อนจะแนะนำมาถึงดอกไม้ที่ยืนมองเธอด้วยสายตาแข็งกร้าวเพราะด้านในตัวเธอมีอะไรบาองอย่างแอบซ้อนอยู่ เพราะเล่นของดำเสน่ห์ยาแฝดไว้เยอะ

“ สวัสดีคะพี่ดอกไม่ NIGHT TO MEET YOU คะ” ศิลาตั้งใจเดินลงมาจากบ้านพร้อมกับเดินตรงเข้าหา ดอกไม้ที่มีบางอย่างแอบซ้อนอยู่ ศิลายื่นมือไปเพื่อที่จะเช็คแฮนเมื่อดอกไม้ที่เห็นคนที่เดินเข้ามาใกล้จะยื่นมือเข้ามาจับเธอก็ถอยออกห่างหญิงสาวทันที

“ สวัสดีจ๊ะหนูศิลา ฉันดอกไม้จ๊ะ ผู้ใหญ่ทุกคนแันขอตัวกลับก่อนนะจ๊ะพอดีรู้สึกไม่สบายจ๊ะ” ดอกไม้พูดจบก่อนจะรีบเดินออกมาจากลานบ้านของศิลาทันที ชาวบ้านมองตามหลังของดอกไม้อย่างงุนงง ตอนแรกที่มาด้วยก็ยังดีๆอยู่เลยแต่อยู่ๆทำท่าว่าไม่สบายทุกคนเลยงง แต่ก็อย่างว่าเมื่อความสนใจมุ่งมายังลูกครึ่งหน้าสวยที่เป็นคนแปลกหน้า ทุกคนเลยไม่สนใจว่าดอกไม้จะเป็นอะไรทั้งนั้น

เวลาต่อมา

หลังจากที่ทุกคนพากันช่วยศิลาจัดของและช่วยทำความสะอาด ผู้ใหญ่บ้านก็ได้แนะนำให้หญิงสาวฟังว่าหมู่บ้านแห่งนี้เป็นมายังไง จนกระทั้งได้รู้ว่ามีหมอผีอยู่หมุ่บ้านข้างๆมาคอยดูแลและเก็บค่าไล่ผีราคาแสนโหดแล้วชาวบ้านจนๆที่ไม่มีรายได้ไม่รู้จะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายคนที่ทนอยู่ไม่ได้แล้วก็ขายที่ให้กับสส.ทนงแล้วพาครอบครัว ไปอยู่ที่อื่นเลยทำให้หมู่บ้านหลักศิลาไม่ค่อยมีคนอยู่และยิ่งความเจริญยิ่งไม่ต้องพูดถึงเพราะไฟฟ้า น้ำประปาก้ยังเข้าไม่ถึงดังนั้นเรื่องอินเตอร์เน็ตและโทรศัพทืไม่ต้องพูดถึง ถ้าชาวบ้านอยากติดต่อกับครอบครัว พวกเขาต้องออกไปนอกหมู่บ้านแล้วไปที่บ้านของ สส.ทนง ที่มีทั้งร้านค้า ร้านสะดวกซื้อ แม้กระทั้งเครื่องอำนวยความสะดวกต่างๆเมื่อศิลาได้ยินแบบนั้้นเธอก็เข้าใจได้ทันทีว่าเรื่องนี้เป็นมายังไง

“ หนูศิลาอยู่คนเดียวได้จริงๆเหรอ ถ้าอยู่ไม่ได้ไปอยู่ที่บ้านป้าก่อนก็ได้นะ “ เสียงเมียของผู้ใหญ่บ้านพูดกับศิลาด้วยความเป็นห่วงเพราะเห็นเธอเป็นคนต่างบ้านต่างเมืองมาแล้วอีกอย่างเป็นผู้หญิงอีกด้วยเลยทำให้ ป้ากุหลาบเมีผู้ใหญ่หินเป็นห่วง

“ อยู่ได้จ๊ะสบายมาก ขอบคุณจ๊ะป้า” ศิลายิ้มหวานบอกเมียป้ากุหลาบ ก่อนจะหันมามองด้านข้างของตัวเองที่มีผีที่ได้เจ้านายใหม่เลี้ยงไว้ยิ้มอย่างดีใจอยู่ด้านข้าง เมื่อชาวบ้านที่ได้เห็นสายตาและรอยยิ้มแหยๆของหญิงสาวทุกคนก็ขนลุกขึ้นมาทันทีอย่างรู้แล้วว่า หญิงสาวมองอะไรอยู่

“ พวก/ พวกเรากลบับก่อนนะหนูศิลา” ชาวบ้านพูดออกมาด้วยเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะรีบเดินออกมาาจากบ้านของหญิงสาว เมื่อก่อนตอนที่ยายยงตายใหม่ๆไม่มีใครกล้าเข้ามาใกล้บ้านหลังนี้เลยด้วยความที่แกเลี้ยงผีไว้เยอะพอเจ้าของตายทุกอย่างในบ้านที่แกดูแล พอไม่มีเจ้าของต่างก็อารวาทดุดัน แต่

“ เอ้ามาแนะนำตัวกันหน่้อยสิ พวกคุณชื่ออะไรกันบ้าง” เมื่อชาวบ้านออกไปกันหมดแล้ว ศิลาเดินมานั่งที่แคร่หน้ายบ้านพร้อมกับถามชื่อผีต่างๆที่นั่งลงที่พื้นยิ้มอย่างดีใจที่ได้เจ้านายใหม่ จากนั้นผีทุกตัวก็เริ่มแนะนำตัวอยู่ๆศิลาก็เหมือนจะรุ้อะไรบางอย่างขึ้นมา

“ พี่บุญ ที่ผ่านมาพี่ไม่ได้ทำบาปเลยใช่มั้ย “ ศิลาอยู่ๆก็ถามผีที่ชื่อว่าบุญออกมา เหมือนกับเธอเห็นอะไรบางอย่างผีที่อยู่ตรงนั้นไม่เคยรู้มาก่อนว่าหญิงสาวคนนี้จะเก่งถึงกับขนาดดูได้ว่าผีตนไหนบาปเยอะบุญเยอะ

“ ใช่จ๊ะตั้งแต่ยายตายข้าก็ไม่ได้ไปทำให้ชาวบ้านกลัวเลยจ๊ะ” ผีนายบุญตอบออกมาด้วยความภูมิใจที่มีคนรู้ว่าเขาเป็นผีดีเมื่อศิลามั้นใจแล้วว่าผีตนนี้ได้เวลาไปเกิดแล้วเธอก็เลยยิ้มออกมาก่อนจะพูดอะไรกับผีนายบุญ

“ เอาละพี่บุญพี่ตายมานานมากแล้วตอนนี้ได้เวลาที่ท่านจะได้ไปเกิดแล้ว “ เมื่อศิลาพูดจบเธอก็พนมมือขึ้นก่อนจะพึ่มพำอะไรบางอย่างแล้วร่างของผีนายบุญก็ค่อยๆจางหายไปและนี้ยิ่งทำให้ผีทุกตัวที่อยู่ในความดูแลของศิลา รู้แล้วว่าเด็กคนนี้เก่งกว่าคนเป็นยายอย่างแน่นอน เมื่อส่งผีนายบุญไปเกิดแล้ว ศิลาก็ได้บอกให้ผีทุกตัวไปอยู่ประจำที่ของตัวเองและก็ทำหน้าที่ของตัวเองตามเดิม ก่อนที่เธอจะเดินมาหาอะไรทาน เพราะของที่ชาวบ้านเอามาให้มีแต่ของโบราณหน้าอหร่อยทั้งนั้นเลย โดยที่เธอไม่ลืมเอาของที่เธอกินแบ่งให้กับผีของเธอด้วยเพราะอยู่ด้วยกันก็ต้องกินอิ่มเหมือนกัน และนี้คือที่มาของคำว่าคนดีผีคุ้ม