5 พริ้งโกรธ (2)

1173 คำ

5 พริ้งโกรธ พริ้งที่มีความคิดอะไรบางอย่างเกิดขึ้นมาในหัวอย่างกะทันหันจริง ๆ ก็ไม่ได้เกิดอย่างกะทันหันอะไรหรอกเธอเคยคิดเรื่องนี้มาแล้วสักพักและเธอก็เห็นว่าสมควรแล้วที่เธอจะต้องทำมัน “อยากขออะไรแม่ล่ะว่ามาสิลูก”ช่อผกาถามพริ้งอย่างสนใจ “พริ้งอยากย้ายออกไปอยู่คอนโดคนเดียวค่ะและอีกอย่างพริ้งก็ไม่อยากไปทำงานที่บริษัทของคุณพ่อด้วยค่ะ”พริ้งบอกสิ่งที่เธอต้องการข้อหลังเธอพึ่งคิดได้ตอนโกรธอัศวินนี่เอง “ทำไมล่ะลูกไหนบอกเหตุผลแม่มาสิว่าทำไมถึงอยากไปอยู่คอนโดคนเดียวและอีกอย่างทำไมถึงไม่อยากไปทำงานที่บริษัทของคุณพ่อล่ะลูก”ช่อผกาถามพริ้งเพราะตอนที่กลับมาจากอเมริกาเอเป็นคนบอกเองว่าอยากเข้าไปทำงานที่บริษัท “พริ้งอยากอยู่คอนโดเพราะพริ้งอยากมีเวลาส่วนตัวกับตัวเองค่ะพริ้งอยากลองใช้ชีวิตที่ไม่ต้องพึ่งพาคุณแม่ดูบ้างและที่พริ้งไม่อยากทำงานที่บริษัทของคุณพ่อก็เพราะพริ้งไม่อยากให้ใครว่าได้ว่าพริ้งไม่เอาไหน”พริ้งบอกเหตุผลกับแม่แต่เหตุผลจริง ๆ น่าจะไม่ใช่แบบนี้หรอกเธอก็แค่พูดให้แม่เธอสบายใจก็เท่านั้น “เรื่องย้ายไปอยู่คอนโดแม่ไม่ขัดหรอกนะเพราะหนูก็โตพอที่จะดูแลตัวเองได้แต่เรื่องไม่อยากทำงานที่บริษัทแม่ขอปรึกษากับคุณพ่อกับพี่ๆ ดูก่อนนะ”ช่อผกาบอกลูกสาวก่อนที่เธอจะถือแจกันดอกไม้สองอันเดินขึ้นไปบนห้องพระ “อีกสองอันพริ้งถือมาให้แม่ด้วยนะลูก”ช่อผกาตะโกนบอกพริ้ง พริ้งเดินถือแจกันไปด้วยอารมณ์ที่ไม่สดใสนักเพราะแม่ยังไม่ยอมข้อตกลงอีกข้อเพราะถ้าไปปรึกษาพี่ ๆ เธอก็คงโดนอัศวินคัดค้านแน่นอน เวลาอาหารค่ำ อัศวินยังคงไม่กลับถึงบ้านตอนนี้จึงมีแค่พริ้งกับแม่ของเธอเท่านั้นที่นั่งกินข้าวด้วยกันอย่างมีความสุขแต่ความสุขของพริ้งก็ต้องหมดลงเมื่ออัศวินที่เดินถือเอกสารพะรุงพะรังกลับมาบ้านพอดี “พริ้งอิ่มแล้วพริ้งขอตัวนะคะ”พริ้งพูดจบก็เดินขึ้นไปบนห้อง “เป็นอะไรของเขาเมื่อกี้ยังดี ๆ อยู่เลยพอตาวินมาเท่านั้นแหละก็อิ่มซะงั้น”คุณหญิงช่อผกาพึมพำอยู่คนเดียว “มาทานข้าวด้วยกันสิตาวิน”ช่อผกาเอ่ยชวนลูก “ครับแม่กำลังหิวอยู่พอดีแล้วนี่พริ้งอิ่มแล้วเหรอครับ”อัศวินแกล้งถามเหมือนไม่รู้ว่าพริ้งเป็นอะไรทั้ง ๆ ที่ตัวเองเป็นต้นเหตุแท้ ๆ “เห็นว่าอิ่มแล้วนะเมื่อกี้ยังบอกว่าจะกินเยอะ ๆ อยู่เลยพอวินเดินมาเท่านั้นแหละก็บอกว่าอิ่ม”ช่อผการู้ว่าพริ้งต้องกำลังโกรธอัศวินอยู่แน่ ๆ แต่เธอก็ไม่อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของลูก ๆ “ วินลูกแม่พริ้งแกบอกว่าแกอยากย้ายไปอยู่คอนโดลูกคิดว่าอย่างไร”ช่อผกาบอกกับลูกชาย “ทำไมต้องอยากไปอยู่คอนโดที่บ้านก็ออกจะกว้างขวางหรือว่ายัยพริ้งมีแฟนครับคุณแม่”อัศวินสงสัยว่าเธออยากย้ายเพราะแฟนของเอจะได้มาสะดวก ๆ “แม่ว่าไม่ใช่หรอกวินเรื่องย้ายคอนโดแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะแต่ที่แม่กังวลใจมากเห็นจะเป็นเรื่องที่พริ้งบอกว่าพริ้งไม่อยากที่จะทำงานกับลูก ลูกทั้งสองมีอะไรไม่เข้าใจกันหรือเปล่าลูก”ช่อผกาถามลูกชายอย่างตรงไปตรงมาเพราะเธอเป็นแม่หัวสมัยใหม่มีอะไรปรึกษาคุยกันเหมือนเพื่อน “แล้วทำไมยัยพริ้งต้องไม่อยากมาทำงานที่บริษัทวันก่อนยังงอแงที่จะไปให้ได้อยู่เลย”อัศวินพูดเหมือนตัวเองไม่รู้สาเหตุที่พริ้งเป็นแบบนี้ทั้ง ๆ ที่ตัวเองนั่นแหละที่เป็นสาเหตุ “ผมคิดว่าคุณแม่อย่าพึ่งอนุญาตให้ยัยพริ้งย้ายไปอยู่คอนโดและเรื่องทำงานที่บริษัทผมจะจัดการเอง กินข้าวต่อเถอะครับอย่าคิดมากเลยเดี๋ยวผมจัดการให้”อัศวินพูดจบไม่ทันไรพริ้งก็เดินลงมาจากห้องด้วยชุดที่ค่อนข้างเซ็กซี่เลยทีเดียว พริ้งในชุดเดรสรัดรูปเกาะอกสีดำผ้ากำมะหยี่แต่งเติมใบหน้าจัดเต็มเหมือนคนกำลังจะออกไปเที่ยวกลางคืนอัศวินเห็นก็ใจเต้นไม่เป็นส่ำทันที “อ้าว!พริ้งจะไปไหนล่ะลูกดึก ๆ ดื่น ๆ”ช่อผกาถามลูกสาวทันทีที่เธอเดินมาหา “พริ้งขออนุญาตไปงานวันเกิดเพื่อนนะคะพอดีเพื่อนพึ่งกลับมาจากเรียนต่อที่ต่างประเทศแล้ววันนี้ก็เป็นงานวันเกิดนางด้วย”พริ้งขออนุญาตแม่ก่อนที่แม่ของเธอจะอนุญาตเธอกำลังจะเดินออกไปแต่ไม่วายที่จะโดนพี่ชายแขวะเธอจนได้ “ไปหางานวันเกิดเพื่อน เพื่อนผู้หญิงหรือเพื่อนผู้ชายล่ะ”อัศวินพูดแขวะแต่จริง ๆ แล้วก็อยากรู้คำตอบจากปากของพริ้งแต่คำตอบที่ได้ไม่เป็นอย่างที่หวังไว้ “เพื่อนผู้ชายนะคะแม่ แม่คงไม่ว่าอะไรนะคะ”พริ้งทำทีเป็นบอกแม่แทนที่จะตอบอัศวินแต่คำตอบก็จี้แทงใจดำอัศวินไม่น้อยเลยทีเดียว “ไปเถอะลูกแม่ไม่ว่าอะไหรอกหนูโตป่านนี้แล้วดูแลตัวเองได้แล้วล่ะ”ช่อผกาพูดจบพริ้งก็ยกมือไหว้คุณแม่กอดหอมยกใหญ่ก่อนที่จะเดินออกไปพร้อมกับเชิดหน้าหยิ่ง ๆ ใส่อัศวิน “คุณแม่ครับก็คุณแม่ตามใจยัยพริ้งซะอย่างนี้นี่ไงยัยพริ้งถึงทำตัวเป็นเด็ก ๆ เลิกซักที”พูดจบเขาก็ลุกเดินขึ้นห้องไปอย่างไม่พอใจอยู่ ๆ อัศวินก็หงุดหงิดอย่างไม่มีสาเหตุ “ลูกแต่ละคนนี่มันยังไงไม่พอใจอะไรก็ลุกหนีแม่กันหมด เฮ้ย!”ช่อผกาถอนหายใจเฮือกใหญ่ที่ลูก ๆ แต่ละคนช่างเอาแต่ใจตัวเองเหลือเกิน บนห้องนอนของอัศวิน อัศวินเปิดประตูเข้าห้องมาอย่างหงุดหงิดเขาปิดประตูเสียงดังอย่างโมโหไม่รู้ว่าเขาจะโกรธอะไรนักหนาแค่เรื่องที่พริ้งไปงานวันเกิดเพื่อนผู้ชายแค่นี้ “เพื่อนผู้ชายงั้นเหรอแฟนสิไม่ว่า”อัศวินบ่นพึมพำเป็นหมีกินผึ้งอยู่คนเดียว “โตมาหน่อยอยากย้ายไปอยู่คนเดียวดูแลตัวเองยังไม่ได้เลย สมองอันน้อยนิดของเธอเนี่ยนะยัยพริ้งโกรธขึ้นมาจะย้ายบ้านหนีคนอย่างเธอหนีคนอย่างฉันไม่พ้นหรอกพริ้ง”อัศวินพูดคนเดียวอยู่พักใหญ่จึงลุกขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าวันนี้เขาทำงานหนักมากรู้สึกเหนื่อยจึงไม่ได้มีนัดไปเที่ยวเหมือนทุก ๆ วัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more