CHAPTER 4
Phrik’s part
ฉันกลับจากตึกวิศวะมาทำหน้าที่ดำเนินรายการวิทยุต่อ ฉันไม่ได้อยากไปเหยียบที่ตึกนั้นเลยสักนิดเพราะกลัวว่าจะไปเจอกับไอ้บ้านั่น
และก็ได้เจอจริง ๆ ฉันเห็นเขามาแต่ไกล แต่ก็ใช่ว่าจะได้เจอแบบซึ่งหน้า เพราะเขานั่งหันหลังมาทางฉัน แม้เพื่อนเขาจะบอกว่าฉันมาเขาก็เฉย ไม่ได้สนใจอะไร
ต่อหน้าเพื่อนนี่แอ็กจริง!
รู้งี้เวลาที่เขามาวอแว ฉันถ่ายรูปเก็บไว้ซะก็ดี จะได้เอาไปฟาดหน้าให้หายหมั่นไส้!
“แหวะ แล้วอย่ามามองหน้าอีกแล้วกัน!” ฉันโยนเอกสารที่รุ่นพี่คณะวิศวะให้ช่วยประชาสัมพันธ์ให้ลงบนโต๊ะด้วยอาการหงุดหงิด ทิ้งสะโพกลงที่เก้าอี้ เพื่อที่เตรียมจะพูดตามรายละเอียดในเอกสาร
“ฮะ!” ปันและสโนว์เอ่ยออกมาพร้อมกันด้วยความงุนงง ฉันเองก็เผลอตัวพูดออกไปโดยที่ไม่ได้นึกถึงว่าเพื่อนรักมานั่งรออยู่ด้วย ทั้งสองนั่งอยู่ตรงมุมซึ่งฉันไม่ได้หันไปมองในตอนที่เดินกลับเข้ามา
“เปล่า”
“พูดมาเลยชะนี ใครมองหน้
