ฮูหยินใหม่ของมือปราบ

บทที่ 10 ครั้งแรกที่ถูกต้อง

ซุนอิงฮวานั่งบีบมือรอกังซือเฉินด้วยใจจดจ่อ เขากับนางเดินจูงมือกันกลับมาจากเรือนใหญ่ ชายหนุ่มไม่ยอมให้นางกลับก่อน เขาอาบน้ำเรียบร้อยแล้วคืนนี้ตั้งใจจะทำให้ได้อย่างที่เห็นคุณชายสุยทำในหอคณิกา กังซือเฉินให้นางไปนั่งรอที่เตียง ส่วนตนเองเดินไปปิดประตูให้สนิท เขาเดินมานั่งข้างนางแล้วยกแขนข้างหนึ่งโอบเอวนางไว้

“คืนนี้เราจะไม่ทำอย่างคืนวานแล้วนะ...นั่นแค่เริ่มต้น”

อิงฮวาสบตาเขาหวานฉ่ำ ดูเหมือนว่าเขาอาจจะทำอย่างที่ซุนลี่มี่เล่าให้นางฟังในคืนนี้ แค่ได้ยินประโยคนั้นนางก็ขนลุกขนชัน ภาพในหนังสือที่ยืมมาจากซุนลี่มี่ยังติดตา...ท่าทางพวกนั้นน่ะหรือ? ที่เขาคิดจะทำกับนาง

“คุณชายเจ้าคะ ข้าน้อยได้หนังสือมาหลายเล่มอยากเอาให้คุณชายได้ดูเจ้าคะ” นางกับเขามาถึงขั้นเปิดเผยร่างกายให้กันและกันให้เห็นจนหมดสิ้นแล้ว ซุนอิงฮวาจึงข่มความอายเดินไปหยิบเอาห่อผ้าที่น้องสาวให้มากางลงบนเตียง

กังซือเฉินยิ้มกรุ้มกริ่มมองหน้าแล้วยื่นมือมากุมมือนางที่กำลังพลิกกระดาษไปมา “เจ้าอยากได้ท่าไหนล่ะ? ข้าจะพาเจ้าทำจนกว่าเจ้าจะพอใจ”

สาวใช้อุ่นเตียงยิ้มเอียงอาย “ข้าก็แล้วแต่ท่านสิเจ้าคะ”

ชายหนุ่มชี้ไปยังท่าทางพื้นฐานที่แนะนำไว้ในหนังสือ “เจ้ากับข้าล้วนเป็นมือใหม่ พวกเราไม่ควรข้ามขั้น ค่อยๆ ฝึกฝนไปก็แล้วกัน” เขาหยิบหนังสือที่กางไว้โยนไปด้านในเตียง แล้วประคองนางลงถอดเสื้อชั้นนอกของตนเองออกจากนั้นก็ก้มลงจูบนางอย่างที่เห็นคุณชายสุยทำ

ซุนอิงฮวารู้สึกซาบซ่านเมื่อเขาจูบไม่เหมือนกับเมื่อวาน นางรู้สึกคล้ายตนเองล่องลอยเคลิบเคลิ้ม วาบหวามจนถึงเลื่อนมือสองข้างที่จับต้นแขนเขาเลื่อนไปโอบรอบคอของชายหนุ่ม

กังซือเฉินตั้งหน้าตั้งตาจูบนางจนอ่อนระทวยแล้วเลื่อนริมฝีปากไปซุกไซ้ใบหูและซอกคอ ริมฝีปากของเขาแตะไปตามผิวเนียนละมุนของนาง อิงฮวารู้สึกวาบหวิวจนเผลอครางออกมาเบาๆ....นี่ช่างแตกต่างกับเมื่อวานที่เขาเอาแต่ลูบคลำร่างกายของนาง

“คุณชายเจ้าขา...วันนี้ท่านเปลี่ยนไปนะเจ้าคะ”

“เปลี่ยนไปอย่างไรหรือ?” เขาพึมพำถามเมื่อจูบปลายคางก็นางไล่มาจนถึงติ่งหู

“ท่านทำให้ข้าขนลุกไปทั้งตัวแล้วเจ้าค่ะ”

“เดี๋ยวข้าจะทำให้เจ้าแปลกใจยิ่งกว่านี้อีก”

กังซือเฉินก้มหน้าก้มตาถอดเสื้อผ้าตัวนอกของนางออกจนหมด เขาดึงเอี๊ยมตัวน้อยออกแล้วใช้สองมือประคองสองเต้า บีบเค้นขึ้นเบาๆ สามสี่ครั้ง ไล้ปลายนิ้วปัดผ่านเม็ดสีชมพูบนยอดก่อนก้มลงดูดเม้มจนอิงฮวาสะท้านเฮือก

“อื๋อ...คุณชาย...อะอ๊า....”

ได้ยินเสียงนางร้องครางคล้ายกับที่แม่นางไห่ทำ กังซือเฉินก็รู้ว่าตนเองทำมาถูกวิธีแล้ว เขาเริ่มใช้ลิ้นไล้เลียจุดนั้นกระดกเร่งในบางครั้งจนนางร้องออกมาแทบฟังไม่เป็นภาษา องครักษ์หนุ่มจิตใจพองโตแทบจะทะลักออกมาจากอก ตัวเขาเองก็เริ่มรุ่มร้อนและความร้อนนั้นก็ส่งผ่านลงไปถึงเบื้องล่าง เขารู้ได้ทันทีว่ามีดสั้นหว่างขาของตนเริ่มขึงขังตั้งขึ้นมาแล้ว ชายหนุ่มเลื่อนมือหนึ่งลงไปลูบคลำบั้นท้ายของนางแล้วบีบไม่แรงนัก

ชายหนุ่มเริ่มรุกคืบลงไปส่วนสงวนของนางที่ด้านล่าง เขาลูบและคลึงจนนางสะท้าน หญิงสาวบิดตัวไปมาด้วยความรัญจวน เมื่อได้ยินเสียงครางที่เหมือนจะยังไม่ออกอาการเร่าร้อนอย่างที่เห็นแม่นางไห่ไป กังซือเฉินก็ล้วงมือเข้าไปโจมตีในกางเกงตัวน้อยโดยเจาะจงแตะเข้าร่องรักกึ่งกลางตัวของนาง

“โอ๊ว....!” นางผวาเอามือข้างหนึ่งมาจับข้อมือเขาไว้

ชายหนุ่มรีบจูบริมฝีปากนางอย่างเอาใจ ประคองศีรษะที่ผงกขึ้นมาให้นอนลงที่หมอนดังเดิม มือของเขาล่วงล้ำเข้าไปสำรวจถ้ำน้อยด้วยความพิศวงสงสัย ครั้นได้แตะลึกเข้าไปตัวเขาเองก็ยิ่งรู้สึกร่างกายขึงขังยิ่งขึ้น

“จะ เจ็บเจ้าค่ะ” ชายหนุ่มเผลอแหย่นิ้วเข้าไปแรงจนนางร้องประท้วง

“ข้าขอโทษที่ไม่ได้บอกให้เจ้าเตรียมตัวก่อน” เขาขยับนิ้วออก นึกถึงสิ่งที่ญาติผู้พี่สอนมา...ต้องเล้าโลมจนนางเคลิบเคลิ้มเสียก่อน

ซุนอิงฮวาคล้ายครึ่งหลับครึ่งตื่นปลายนิ้วของเขาที่ยึดครองส่วนล่างระหว่างขาของนางไว้นั้นทำเอานางเสียวซ่านไปทั้งเนื้อทั้งตัว นางจำไม่ได้ว่าเสียงที่ออกจากปากตนเองนั้นคร่ำครวญคำใดบ้าง? รู้เพียงว่ามันคือคำอ้อนวอนให้ ชายหนุ่มช่วยบรรเทาอาการที่ปะทุอยู่ภายในให้เบาบางลง

เขายื่นหน้ามาจูบที่แก้มก่อนจะดูดเม้มตามริมใบหูของนาง

“ข้าเป็นท่านพี่ของเจ้า...เรียกข้าสิ!”

นางจิกปลายเล็บเข้ากับแขนของเขา ก่อนจะร้องเรียกตามคำสั่ง “ท่านพี่เจ้าขา! อืม...อา...”

นิ้วของเขาสำรวจภายในขั้นพื้นฐานเสร็จแล้ว ยามนี้กำลังกระตุกเข้าออกถี่ๆ จนนางร้องลั่น นางทาบมือข้างหนึ่งบนหน้าอกแข็งแรงของชายหนุ่ม บางจังหวะเขาก็ก้มลงดูดปลายปทุมถันของนางทำเอาซุนอิงฮวาสะท้านเฮือก

“เจ้าเสียวมากไหม?” กังซือเฉินนึกถึงท่าทางของแม่นางไห่แล้วก็รู้ได้ว่ายามนี้สตรีในอ้อมแขนของตนเองก็มีสภาพไม่ต่างกัน

“ข้าจะขาดใจอยู่แล้วท่านพี่ อ๊าว…..!” เสียงของนางขาดๆ หายๆ ด้วยแรงหายใจที่หอบกระชั้น

“ข้าก็เหมือนกัน” กังซือเฉินรู้สึกว่าเขาได้สัมผัสความเฉอะแฉะที่ปลายนิ้ว เขาบดเบียดมีดสั้นเล่มใหญ่ที่ขึงตึงเหยียดอยู่ข้างสะโพกนางไปมา “เราไปขั้นสุดท้ายกันเถอะ” เขารู้สึกอึดอัดจนอยากจะปลดปล่อยแล้วจึงรีบกระซิบบอกนาง

“เจ้าค่ะ” หญิงสาวนึกถึงสิ่งที่ญาติผู้น้องบอก นางเอื้อมมือไปจับสิ่งที่เบียดอยู่สะโพกของนางแล้วช่วยรูดขึ้นลงแบบที่ซุนลี่มี่สอน

“อื๋ยยย...น้องหญิง...ทำอีกๆ” เขากระซิบบอก “ดี...ดียิ่ง! แบบนี้ได้แล้ว” กังซือเฉินจับขานางแยกออกแล้วเบียดร่างเข้าตรงกลาง “ข้าจะเข้าไปแล้วนะ ครั้งแรกเจ้าคงจะเจ็บสักหน่อยแต่ข้าจะพยายามผ่อนแรง”

*****************