15
สนามแข่ง
"...เวรแล้วไง! " พิมพ์ตะวันตะโกนออกมาลั่นรถอย่างหัวเสีย
"ไอ้...!" ปากอยากจะด่าไม่หยุด แต่มือก็ยังคงต้องประคองพวงมาลัยรถให้มั่น เพราะความเร็วของรถในตอนนี้ที่พุ่งทะยานเหยียบเลยเลขไมล์ 240 ไปแล้ว และมันทำให้เธอไม่สามารถเสียสมาธิได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว
"..…" พิมพ์กัดฟันแน่น ขับหักหลบเศษซากของรถไอ้คริสหน้าโง่ที่เหยียบมิดไมล์ แต่ดันควบคุมพวงมาลัยไม่อยู่ เสียหลักพุ่งชนเข้ากับเกาะกลางจนรถพลิกคว่ำไปตรงหน้าทำให้ผู้แข่งหลาย ๆ คนต้องหักหลบกันจ้าละหวั่น
"ขอโทษนะเฉาก๊วย" ริมฝีปากสวยพึมพำเบา ๆ ก่อนขับพุ่งชนเศษกันชนรถของไอ้เส็งเคร็งคริสให้กระจาย ตอนนี้สิ่งที่เธอควรโฟกัสคือเส้นชัยเท่านั้น เพราะการที่ไอ้เวรนี่รถคว่ำก็หมายความว่าเธอแพ้ไม่ได้ เป็นที่สองหรือสามก็ไม่ได้ทั้งนั้น
บรื้น! พิมพ์กระแทกเท้าลงซ้ำ ๆ ที่คันเร่ง มือเล็กจับพวงมาลัยหักหลบเศษซากชิ้นส่วนรถของไอ้คริส ขณะเดียวกันก็มีรถของไอ้คู
