หญิงสาวรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังนอนกอดตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่ให้ความรู้สึกอบอุ่น เธอรู้สึกเหมือนห่างเหินความรู้สึกนี้ไปนาน ไปรยากระชับวงแขนแน่นขึ้นและแนบหน้ากับความอบอุ่นที่ได้รับ
เอ๊ะ...เสียงอะไรหน่ะ
ไปรยาพยายามฟังเสียงที่ได้ยินเป็นจังหวะสม่ำเสมอเหมือนหัวใจกำลังเต้น ตุ๊กตาหมีมีหัวใจด้วยเหรอ เปลือกตาของเธอกระตุกก่อนที่จะค่อยๆ ลืมตาขึ้น เธอไม่ได้นอนกอดตุ๊กตาหมีมาหลายปีตั้งแต่ตุ๊กตาตัวเก่าเปื่อยจนไม่สามารถเยียวยาได้อีกเธอไม่กล้าขอให้แม่ซื้อให้ใหม่เธอโตเกินกว่าจะขอตุ๊กตา หญิงสาวกะพริบตาถี่ๆ ปรับโฟกัสแล้วก็ต้องเพ่งมองสิ่งที่เธอกำลังกอดอยู่เธอนอนหนุนอยู่บนอกอุ่นและเสื้อเชิ้ตเปิดกระดุมที่มาของเสียงที่ได้ยินคือหัวใจของ
“ฝัน...ฝันเหรอ”
ไปรยาพึมพำเมื่อมองเห็นใบหน้าเจ้าของอกอุ่นที่เธอนอนหนุน แสงสว่างที่ลอดผ่านผ้าม่านทำให้เธอมองเห็นใบหน้าคมเข้มแบบหนุ่มยุโรปเปื้อนเคราบางๆ ผมยาวปรกบ่าเป็นลอนหยักศกสีน้
