บทที่ 14 ตรวน

1382 คำ

ฉันปวด ปวดเมื่อยเจ็บปวดระบมไปทั้งตัว ฉันค่อยๆกระพริบตาเพื่อปรับการมองเห็น เฮ้อ...ฉันก็นึกว่าตัวเองตายแล้วซะอีก แต่สุดท้ายฉันก็ยังอยู่ในสภาพห้องเดิม ที่เพิ่มเติมให้ดูดีขึ้นมาหน่อยคงจะเป็นตัวฉันที่นอนอยู่บนเตียงกว้างพร้อมกับเสื้อเชิ๊ตที่สวมกายไว้ กึก! กึก! แต่ที่ดูจะโหดร้ายกว่าเดิมคงจะเป็นข้อเท้าของฉัน ฉันพยายามจะขยับงอขาแต่มันกับดึงรั้งกับอะไรไว้สักอย่าง และเมื่อฉันปรายตามองไปที่ข้อเท้าก็ได้พบว่าข้อเท้าของฉันถูกตรึงด้วย...โซ่ สภาพฉันคงจะเหมือนสัตว์เลี้ยงอะไรสักอย่างสินะ แอ๊ด... ฉันปรายตามองคนที่เปิดประตูเข้ามา เธอเป็นหญิงมีอายุคนหนึ่ง เธอมองมาที่ฉันและเมื่อเห็นว่าฉันนั้นมองเธออยู่ เธอจึงส่งยิ้มมา ฉันไม่ได้ส่งยิ้มกลับไปหรอก ฉันมองนิ่งๆทำตัวเหมือนคนไม่มีความรู้สึก เธอคนนั้นเดินออกจากห้องไปนานพอสมควรจากนั้นเธอก็กลับมาด้วยถ้วยข้าวต้มล่ะมั้งเพราะกลิ่นมันหอมเตะจมูก "อื้อ อื้อ" ผู้หญิงคนนั้น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม