ฉันปวด ปวดเมื่อยเจ็บปวดระบมไปทั้งตัว ฉันค่อยๆกระพริบตาเพื่อปรับการมองเห็น เฮ้อ...ฉันก็นึกว่าตัวเองตายแล้วซะอีก แต่สุดท้ายฉันก็ยังอยู่ในสภาพห้องเดิม ที่เพิ่มเติมให้ดูดีขึ้นมาหน่อยคงจะเป็นตัวฉันที่นอนอยู่บนเตียงกว้างพร้อมกับเสื้อเชิ๊ตที่สวมกายไว้
กึก! กึก!
แต่ที่ดูจะโหดร้ายกว่าเดิมคงจะเป็นข้อเท้าของฉัน ฉันพยายามจะขยับงอขาแต่มันกับดึงรั้งกับอะไรไว้สักอย่าง และเมื่อฉันปรายตามองไปที่ข้อเท้าก็ได้พบว่าข้อเท้าของฉันถูกตรึงด้วย...โซ่
สภาพฉันคงจะเหมือนสัตว์เลี้ยงอะไรสักอย่างสินะ
แอ๊ด...
ฉันปรายตามองคนที่เปิดประตูเข้ามา เธอเป็นหญิงมีอายุคนหนึ่ง เธอมองมาที่ฉันและเมื่อเห็นว่าฉันนั้นมองเธออยู่ เธอจึงส่งยิ้มมา ฉันไม่ได้ส่งยิ้มกลับไปหรอก ฉันมองนิ่งๆทำตัวเหมือนคนไม่มีความรู้สึก เธอคนนั้นเดินออกจากห้องไปนานพอสมควรจากนั้นเธอก็กลับมาด้วยถ้วยข้าวต้มล่ะมั้งเพราะกลิ่นมันหอมเตะจมูก
"อื้อ อื้อ" ผู้หญิงคนนั้น
