"เสี่ยเคยมีรินอยู่ในหัวใจของเสี่ยบ้างไหม เสี่ยรักรินจากใจบ้างหรือเปล่า หรือที่เสี่ยทำทุกอย่างเพียงเพราะอยากจะเอาชนะเพื่อนเท่านั้น" ฉันเอ่ยถาม ถามทั้งที่รู้คำตอบดี ถามทั้งที่มือของเขาดึงผมฉันไว้และมืออีกข้างก็ยังคงบีบคอฉัน
ฉันแค่ต้องการคำตอบ แค่อยากจะรู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกบ้างเลยใช่ไหม
วูบหนึ่งของแววตาแข็งกร้าวดูอ่อนไหว แต่ก็เป็นเพียงแค่พริบตาเดียวเท่านั้น ริมฝีปากหนากำลังเผยอเปล่งเสียง เขากำลังจะพูดประโยคที่ทำร้ายจิตใจของฉัน
"กูไม่เคยรักผู้หญิงร่านอย่างมึง" ประโยคนี้เปรียบเสมือนมีดที่กรีดไปตามร่างกายของฉัน
ฉันรู้ดีว่าเขาต้องตอบว่า...ไม่รัก แต่ไม่คิดว่าจะมีคำด่าออกมาด้วย
"ถ้าไม่รักก็ปล่อยสิ จะหลอกรินมาที่นี่ทำไม ปล่อยรินไปร่านกับผู้ชายอื่นสิ ยังมีผู้ชายอยากจะเอาระ!..."
เพี้ยะ! ตุบ! หน้าฉันหันไปตามแรงตบของฝ่ามือหนา จากนั้นฉันก็ล้มพับไปกองกับพื้น น้ำหนักมือที่ฟาดมาเต็มแร
