"จากนี้ก็ดูแลตัวเองดีๆนะครับคุณแม่" แสนบอกด้วยน้ำเสียงโทนอ่อนโยนแล้วใช้มือหนาลูบที่ศรีษะของฉัน ในขณะที่เรานั่งอยู่บนรถด้วยกัน
"รินรู้แล้ว" ฉันคลี่ยิ้มให้แสนเล็กน้อย ตอนนี้ในใจของฉันกำลังกังวลกับเรื่องที่เกิดขึ้นไปแล้ว และเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นอีกภายในสามอาทิตย์ที่จะถึง
"ทำหน้าแบบนี้ เครียดเรื่องงานแต่งของเราใช่ไหม" แสนพูดขึ้นและใช้มือเกลี่ยปัดปอยผมที่มันบังใบหน้าฉัน
ใช่แล้วค่ะ ฉันกำลังจะแต่งงานกับแสนตามคำสัญญาที่เราเคยคุยกันไว้ก่อนที่แสนจะไปเรียนต่อ
ฉันบ่ายเบี่ยงเพราะละอายใจ แต่แสนกลับรบเร้าเข้าไปขอฉันจากยายจ๋าและยายใหญ่ ยายจ๋าบอกว่าเรื่องนี้แล้วแต่ฉัน ฉันจึงอธิบายความรู้สึกที่เป็นอยู่ให้แสนฟัง แต่แสนก็ยังดันทุรังดึงดันจะแต่งอย่างเดียว
'แสนรักริน แค่นี้ก็พอไม่ใช่เหรอ' นี่คือประโยคที่ฉันจำยอมตกลงแต่งงานกับแสน วันนั้นที่เขาพูดประโยคนี้น้ำนัยน์ตาทั้งสองข้างของเขาเอ่อคลอ ดวงตาคมที่มองมา
