กริ๊ก!
เสียงประตูห้องปิดลง หลังจากที่ฉันเดินเข้ามาในห้องของเขา ส่วนน้องคลีนวิ่งขึ้นไปบนที่นอนแล้ว
ให้ตาย...นี่ฉันคิดผิดหรือคิดถูกเนี่ย ทำไมฉันรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ
"แม่รินแค่กล่อมน้องหลับนะคะ แต่แม่รินไม่ได้นอนด้วย" ฉันผ่อนลมหายใจหลายต่อหลายรอบก่อนจะเดินไปที่เตียงนอน หมอน3ใบยังคงวางอยู่ตำแหน่งเดิมเหมือนที่ฉันเคยอยู่
ความจริงมันน่าจะไม่มีหมอนของฉันแล้วด้วยซ้ำ...
แต่ก็ช่างเถอะ รีบกล่อมน้องคลีนแล้วกลับไปนอนห้องของฉันดีกว่า
"พ่อวินขาคิดถึงน้องไหมคะ" น้องคลีนเอ่ยถามผู้ชายร้ายกาจที่เดินมานอนบนเตียงนอนฝั่งของตัวเอง
"คิดถึงครับ คิดถึงมาก" เสียงทุ้มต่ำบอกกล่าวพร้อมกับมือหนาที่เอื้อมมือมากอดบนตัวของน้องคลีน ฉันที่กำลังจะกอดเพื่อกล่อมน้องคลีนนอนจึงต้องชักมือกลับ
"แล้วคิดถึงแม่รินขาไหมคะ" น้องคลีนเอ่ยถามต่อ
"ถ้าน้องไม่นอนงั้นแม่รินจะกลับไปนอนที่ห้องแล้วนะคะ" ฉันดุน้องคลีนเบาๆหลังจากที่น้องค
