บทที่ 9 ข้อตกลงที่ตาแก่สร้างไว้
1264 คำ
หลังจากที่เคลียร์กันลงตัวทั้งสองคนก็พากันไปอาบน้ำ แช่อยู่ในอ่างน้ำอุ่นมองบรรยากาศโดยรอบผ่านกระจกใส เนื่องจากว่าห้องน้ำของพ่อเลี้ยงแห่งไร่ภวิน สามารถปรับให้มองเห็นบรรยากาศข้างนอกได้ด้วย เป็นกระจกอัจฉริยะเปลี่ยนจากทึบเป็นใสได้ผ่านระบบคำสั่งเสียง หรูหราสมฐานะเจ้าของไร่องุ่น 100 ไร่
"แล้วแบบนี้คนอื่นเขาจะเห็นเราอาบตามด้วยกันไหมคะ"
หญิงสาวเอ่ยถามพร้อมกับตีฟองเล่นอยู่ในอ่าง โดยมีชายหนุ่มนั่งซ้อนอยู่ทางด้านหลัง มือหนาทั้งสองข้างบีบเคล้นเต้านมอวบอย่างรู้สึกเพลินมือ ไม่คิดที่จะละออกจากตัวเธอแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว
"ไม่มีใครเห็นหรอกน่า ที่นี่ชั้นสองสูงขนาดนี้ด้วย เดี๋ยวพี่จะต้องออกไปทำงานข้างนอกแล้ว มินนี่จะไปไหนต่อล่ะ หรือว่าจะเข้าไปในไร่ด้วยกัน"
"ไปค่ะ อยากไปเดินเล่นเพราะว่าอยู่ที่บ้านก็เบื่อ"
"จำได้ใช่ไหมว่าเราสองคนตกลงอะไรกันไว้ ไหนลองทบทวนความจำหน่อย"
เขาเอ่ยถามย้ำหญิงสาวอีกครั้ง เพราะยัยเด็กคนนี้มันร้ายกว่าที่คิด ความลับไม่มีจริงหรอกสำหรับมินนี่ เพราะฉะนั้นจะต้องตกลงกันให้ดีก่อน
"รู้แล้วค่ะมินนี่ไม่บอกใครหรอกว่าเราสองคนมีอะไรกันแล้ว เอาเป็นว่าพ่อเลี้ยงมั่นใจได้เลยนะคะว่ามินนี่จะไม่พูดอะไรที่ทำให้พ่อเลี้ยงเสียหน้าเด็ดขาด แล้วเราสองคนจะไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันอีก พ่อเลี้ยงบอกเองว่าแค่เมื่อคืน คืนเดียว เท่านั้น"
เธอจำทุกคำพูดที่เขาเอ่ยออกมาในช่วงเวลาเพียงคืนเดียว ไม่ใช่ว่าเธอประชดประชันอะไรเขาหรอก แต่ตอนนี้มินนี่กำลังจะดัดหลังตาแก่ จะสั่งสอนให้รู้สำนึกว่าการพูดอะไรที่ไม่คิดจะส่งผลอะไรกับเขาบ้าง
"จำได้ละเอียดดีนี่"
"แน่นอนอยู่แล้วค่ะ เพราะฉะนั้นพ่อเลี้ยงก็ช่วยจดจำประโยคทุกคำที่พูดออกมาด้วยนะคะ มินนี่จะไปแต่งตัวแล้วค่ะ ขอยืมชุดของพ่อเลี้ยงก่อนแล้วกันนะ แล้วเดี๋ยวช่วงเย็นจะได้กลับบ้าน"
"กลับบ้าน... กลับไปทำไม"
เขาจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวด้วยความมึนงง ไหนบอกว่าจะอยู่ที่นี่ แล้วทำไมถึงบอกว่าจะกลับบ้านล่ะ หรือว่าเธอจะไปเอาเสื้อผ้าละมั้ง
"ก็กลับไปอยู่ที่บ้านไงคะ มินนี่ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องอยู่ที่นี่แล้วนี่ เพราะว่ามินนี่ได้ทุกอย่างที่ต้องการแล้ว"
"อะไรของหนูเนี่ย ก็ไหนบอกว่าจะมาอยู่กับพี่ที่นี่ไม่ใช่หรือไง อีกเดี๋ยวเราก็ต้องแต่งงานกันแล้วนะ"
"ก็ถ้าเกิดแต่งงานเมื่อไหร่ค่อยกลับมาอยู่ที่นี่ค่ะ แต่ว่ามินนี่จะขอแยกห้องนอนนะคะ เพราะถึงจะอยู่ด้วยกันพ่อเลี้ยงก็ไม่ได้ทำอะไรมินนี่อยู่แล้วใช่ไหมคะ"
เธอเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าใสซื่อ แต่ทว่าคำพูดทุกอย่างที่เอ่ยออกมาเธอตั้งใจพูดให้เขาโกรธ พ่อเลี้ยงจะต้องเรียนรู้ในเรื่องของการพูดไม่คิด และต้องยอมรับผลที่ตามมา เพราะทุกอย่างเขาเป็นคนเลือกให้เป็นแบบนั้นด้วยตัวเอง และเธอจะทำแบบนี้จนกว่าเขาจะยอมเป็นรอง
"กะ...ก็มัน"
เขาอึกอักอย่างพูดไม่ออกเพราะรู้สึกเหมือนว่าในตอนนี้ประโยคที่เอื้อนเอ่ยออกไป กลายมาเป็นดาบสองคมทิ่มแทงเขา ก่อนหน้านี้ก็พูดไม่คิดจริงแหละ แต่เขาก็ไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนั้น แล้วไอ้สิ่งที่พูดออกไปก็แค่ไม่อยากให้คนอื่นรู้ก็เท่านั้น แต่ถ้าอยู่ด้วยกันสองคนมันก็อีกเรื่อง
"ถ้าไม่มีอะไรแล้วมินนี่จะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ พ่อเลี้ยงอาบน้ำเสร็จก็ตามมาแล้วกัน"
"เดี๋ยวสิยังคุยกันไม่เคลียร์เลยนะ"
"ไม่เคลียร์ยังไงคะ นี่ก็เคลียร์ที่สุดแล้วค่ะไม่มีอะไรที่จะต้องขยายความอีก ตกลงตามนี้นะคะ"
มินนี่หันหน้าเข้าไปใกล้ชายหนุ่มก่อนจะยื่นริมฝีปากไปจุ๊บแก้มนวลอย่างอ่อนโยน
"ขอให้พ่อเลี้ยงรักษาคำพูดของตัวเองด้วยนะคะ อย่าปากสว่างให้ใครรู้เด็ดขาดว่าเราสองคนมีอะไรกันแล้ว"
มินนี่ยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นออกจากอ่างอาบน้ำ และนี่เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มรู้สึกว่าตัวเองพลาดที่พูดอะไรโดยไม่คิดไตร่ตรองออกไป แลดูเหมือนว่าคนที่จะขาดใจตายกับการที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์กันต่อ น่าจะเป็นเขาไม่ใช่ยัยเด็กนั่น
"อะไรวะเนี่ย..."
เขาสบถออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นออกจากอ่างอาบน้ำ ใช้คำสั่งเปลี่ยนกระจกให้เป็นแบบทึบ ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูพันตัวเดินออกไปจากตรงนั้นทันที
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ทำเหมือนทุกอย่างเป็นเรื่องปกติ ไม่ได้มีอะไรพิเศษ และให้นึกว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น
"คุณหนูมินนี่ พ่อเลี้ยง อาหารเช้าเสร็จแล้วเจ้า รับเลยไหมเจ้า"
"เอามาเลยค่ะป้าสมพิศ มินนี่หิวมาก"
หญิงสาวเอ่ยออกมาก่อนจะเดินไปนั่งลงที่โต๊ะภายในห้องอาหารโดยมีพ่อเลี้ยงเดินตามมาด้วยไม่ห่าง จากนั้นไม่นานอาหารไทยก็มาเสิร์ฟหลายอย่างบนโต๊ะ
"น่ากินมากเลยค่ะ"
มินนี่ยิ้มกว้างออกมาก่อนจะตักกับข้าวทุกอย่างใส่จานให้ชายหนุ่มก่อนที่ตัวเองจะกินบ้าง ซึ่งการทำแบบนี้ทำให้ชายหนุ่มอดยิ้มออกมาไม่ได้ ถึงแม้จะดูนิสัยไม่ค่อยน่ารักสักเท่าไหร่ แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่ามินนี่เป็นเด็กที่มีมารยาทกับผู้ใหญ่ค่อนข้างสูง เพราะแบบนี้แหละมั้งทุกคนถึงได้รัก และเอ็นดูเธอมาก
"กินสิคะพ่อเลี้ยง เดี๋ยวต้องออกไปทำงานไม่ใช่เหรอ ไม่มีแรงเป็นลมเป็นแล้งกลางไร่จะทำยังไง"
"หึ... ฉันไม่ตายง่าย ๆ หรอก แข็งแรงจะตายไปเธอก็รู้"
ชายหนุ่มจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ไอ้คำว่าแข็งแรงจะตายไปเน้นย้ำให้เธอรู้ว่าเมื่อคืนเขาอึดทนขนาดไหน ซึ่งมินนี่ถึงกับหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอายในประโยคคำพูดของเขา แต่ทว่าก็ต้องทำเป็นเหมือนไม่รู้สึกอะไร เพราะไม่อย่างนั้นเขาจะได้ใจยิ่งขึ้นไปอีก
"ไอ้เรื่องแข็งแรงมันไม่ใช่ปัญหาหรอกค่ะ ถ้าจะมีปัญหาตายง่ายหรือไม่ง่าย น่าจะเป็นอายุของพ่อเลี้ยงมากกว่า"
"ยัยเด็กบ้า! เธอว่าฉันแก่เหรอ"
"แล้วแต่จะคิดค่ะ"
หญิงสาวทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะตักกับข้าวใส่จานของตัวเองแล้วกินด้วยความหิวโหย อยู่ต่อหน้าคนอื่นเรียกฉันเรียกเธอ ทำปากดีอวดเก่งคิดว่าตัวเองอยู่เหนือกว่าเธอ ทั้งที่ตอนอยู่บนเตียงด้วยกันรบเร้าอยากให้เธอบำเรอจนสำลักความสุขแทบจะล้นออกมา
"กินไปเลยเดี๋ยวจะโดนดี เด็กไม่น่ารักเดี๋ยวจะโดนลงโทษ"
- ผู้เขียน
