หลายวันผ่านไป
ผมยังคงโทรคุยกับน้องปกติครับ ถามว่าคุยบ่อยแค่ไหนก็ทุกครั้งที่มีเวลาว่างนั่นแหละ
“เลิกเรียนหรือยัง วันนี้พี่ว่างเดี๋ยวไปรับ”
(กำลังจะเลิกค่ะ)
“รอที่โรงเรียนแหละ แวะไปส่งไอ้ริวก่อนเดี๋ยวพี่จะรีบไป”
คุยต่ออีกนิดหน่อยก็วางสายครับ กำลังจะขึ้นรถแต่กลับถูกใครบางคนเรียกเอาไว้ซะก่อน
“พี่ทิวคะ”
“...”
“ขอโทษที่รบกวนค่ะ พี่ไปส่งหนูได้หรือเปล่าพอดีว่า...”
“ไม่ว่าง! โทษทีนะ” จบประโยคผมก็ขึ้นรถทันที ไม่สนด้วยว่าใครอีกคนจะทำหน้ายังไง
“เห็นแล้วเหนื่อยใจแทนมึง” ไอ้ริวมันว่าอย่างปลง ๆ
“กูไม่ได้อยากรู้จักเลยด้วยซ้ำ”
“ทำไงได้ก็มีศักดิ์เป็นน้องสาวมึงอยู่ดี”
“เสียใจด้วยกูเป็นลูกคนเดียว”
เด็กนั่นเป็นลูกติดภรรยาใหม่ของพ่อผมครับ เป็นน้องผมหนึ่งปี ถ้ามองอีกนัยหนึ่งเธอก็มีศักดิ์เป็นน้องสาวอย่างไอ้ริวมันบอกนั่นแหละ ในกรณีที่ญาติดีกันอ่ะนะ แต่ก็นั่นแหละ ผมไม่ได้อยากนับญาติด้วย ใครจะมองว่
