“ขอพระราชทานอนุญาต…องค์ฟาโรห์ นี่อาจมิใช่กิจของสงฆ์แต่ราชองครักษ์เมมนอนเคยเป็นทหารผู้ภักดีต่อพระองค์และทำคุณใหญ่หลวงแก่แผ่นดินโดยออกศึกเคียงข้างพระองค์ต่อต้านอริราชศัตรูที่มารุกรานอียิปต์ ฟาโรห์จะมิทรงไต่สวนใด ๆ ก่อนตัดสินพระทัยหน่อยหรือ?”
“ไม่จำเป็นหรอกท่านสังฆราช! ข้ารู้ดีว่าทหารผู้นี้มิได้ใส่ร้ายผู้ใดทั้งสิ้นเพราะข้ารู้ดีว่าแมมนอนคงโกรธแค้นที่ถูกส่งตัวไปยังวาวัตใต้... ทหาร!”
รามเสสหันไปทางทหารที่วิ่งกรูเข้ามาภายในห้องนั้นโดยมิสนพระทัยจะฟังใครทั้งสิ้น
“ออกตามล่าตัวเมมนอน แม้ต้องพลิกแผ่นดิน! หากมันผู้เป็นกบฏขัดขืนให้ฆ่าเสีย ส่งคนไปที่บ้านของมัน เอาตัวนางระบำมายามาลงทัณฑ์ กักขังไว้ในคุกมืดอย่าให้เห็นเดือนเห็นตะวัน!”
เมื่อเหล่าทหารรับบัญชาและพากันรีบเร่งออกไปรามเสสจึงผินพระพักตร์กลับมายังพระสังฆราช
“ใช่ว่าข้าจักแล้งน้ำใจกับนายทหารที่เคยรับใช้ แต่เมื่อวันหนึ่งมันบังอาจคิดคดทรยศต่อฟาโรห
