“ข้าขอให้ผู้สมัครรักใคร่ในธีปส์ ได้มีชีวิตยืนนนยงคู่ฟ้าดิน เยี่ยมหน้ารับลมเหนือ และได้ทัศนาแต่สิ่งน่ารื่นรมย์”
เนเฟอร์ติตีอ่านข้อความจารึกบนถ้วยหินอ่อนสลักรูปเทวีไอซีสบนดอกบัวขนาบทั้งสองข้างซ้ำไปซ้ำมาแต่เพียงลำพังภายในห้องบรรทมบนเรือหลวงลำใหญ่ที่มองออกไปนอกหน้าต่างเห็นกลุ่มดาวนายพรานอันเป็นตัวแทนวิญญาณของเทพเจ้าโอซิริสส่องประกายระยิบระยับเหนือแม่น้ำไนล์ยามรัตติกาลเงียบสงัดสงบงาม เจ้าฟ้าหญิงแย้มสรวลบาง ๆ เมื่อความทรงจำบางอย่างผุดพรายขึ้นมาในมโนนึก นางอาจรำลึกถึงธีปส์ พระปิตุลาและพระมารดา และหวนคิดถึงวันแรกที่ได้พบหน้าบุรุษผู้นำพาแสงสว่างส่องลงตรงกลางพระหทัยมิมีวันมอดดับ
เมมนอน...
ป่านนี้เขาจะเป็นเช่นใดและอยู่แห่งไหนในแผ่นดินอียิปต์ เนเฟอร์ติตีต้องหลั่งน้ำพระเนตรอีกครั้งเมื่อนึกถึงความชิงชังที่เกิดขึ้นจากความไม่เข้าใจ สายลมสงบนิ่งและบรรยากาศเย็นยะเยือกมิได้ทำให้ความวุ่นวายในพระทัยนั้นลดน้
