จันทร์เจ้าพยายามกินโจ๊กจนหมดถ้วยแม้ว่าจะเจ็บคอ แต่หล่อนก็มีความคิดว่าสงครามย่อมขับเคลื่อนด้วยความอิ่มท้อง ขืนเจ็บป่วยหิวโหย จะไปต่อสู้กับผู้ชายตัวใหญ่แบบเขาได้ยังไง
หล่อนรู้ว่าแรงสู้ไม่ได้ แต่หล่อนมีสมอง คอยดูเถอะ ถ้าดีขึ้นเมื่อไหร่ หล่อนจะหาทางหนีไปจากเขาให้ได้เลย!
“กินยาด้วย”
เมื่อหล่อนกินโจ๊กเสร็จด้วยสายตามุ่งมั่น ชายหนุ่มก็ส่งยาลดไข้กับแก้วน้ำมาให้
จันทร์เจ้ารับยา รับแก้วน้ำ มองเขาด้วยสายตาแบบเดิม ก่อนกลืนยาลงคอ ตามด้วยน้ำเปล่าที่มีรสขมสำหรับคนป่วยแบบหล่อนจนหมดแก้ว
แม้ธนาคมจะรู้สึกขบขันกับสายตามุ่งมั่นของหล่อน แต่ชายหนุ่มก็แสร้งทำหน้าขรึม รับแก้วคืนมาวางไว้บนโต๊ะ ก่อนที่สาวน้อยจะค่อย ๆ ทรุดตัวลงนอนเหมือนเดิม
“อ๊ะ จะทำอะไร!”
เสียงแหบ ๆ ดังขึ้นหลังจากชายหนุ่มขยับเข้ามาหา แต่แทนที่เขาจะตอบคำถามของหล่อน ธนาคมกลับกระชากผ้าห่มเลิกขึ้นเพื่อแทรกตัวเองเข้าไป ก่อนที่ร่างใหญ่โตจะทาบทับบ
