เขาควรจะสงสารหล่อน แต่ธนาคมก็เห็นว่าจอห์นซ้อมแม่เสมอ ถึงจะพยายามตบตีในร่มผ้าไม่ให้ใครสังเกตเห็นก็ตาม แต่เขาเห็น! เขาได้ยินเสียงแม่ร้องไห้
ส่วนจันทร์เจ้า เหมือนหล่อนไม่ได้ยิน ไม่รับรู้อะไรเลย จมอยู่แต่กับความเศร้าของตัวเอง
ผู้หญิงเห็นแก่ตัว!!!
ชายหนุ่มเริ่มโกรธเกลียดหล่อนตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เขารู้แค่ว่าเขาเกลียดไอ้จอห์นมาก เกลียดความเลวของมัน พอ ๆ กับที่เกลียดการทำเป็นนอนหลับไม่รู้ นอนคู้ไม่เห็นของลูกสาวมันด้วย
คนทำเลว กับคนที่เห็นคนทำเลวแล้วเฉย ไม่แยแส มันก็เท่ากับคนเลวสองคน เลวกันทั้งโคตร!
“โอ๊ย...”
จันทร์เจ้าร้องออกมาด้วยความงุนงงปนเจ็บ เมื่อจู่ๆ ก็ถูกกอดรัดไว้กับร่างกายแข็งแกร่งของธนาคมอย่างรุนแรง! จนหล่อนแทบจะฝันว่าโดนงูรัดอยู่แล้ว
“พี่คม หนูเจ็บ”
สาวน้อยพบว่าตัวเองก็นอนกอดเขาอยู่ มือซ้ายของหล่อนเกาะไว้ที่เอวเขา หล่อนเลยใช้มือนั้นเขย่าเอวสอบเบา ๆ ให้เขารับรู้ว่าหล่อนกำลังเ
