จันทร์เจ้าก้มหน้าลงซบเข่า ร้องไห้ออกมาด้วยความโกรธเกลียดตัวเอง ที่ช่างน่าอาย! อ้าขาให้เขา ร้องขอจากเขา ทั้งที่เขาไม่เคยมีหัวใจให้หล่อนเลย
‘พี่ชอบร่างกายของหนูรู้มั้ย ทูนหัว’
คำพูดของเขาดังขึ้นในหัวหล่อนอีกครั้ง และคราวนี้จันทร์เจ้าบอกตัวเองว่าหล่อนจะจำให้ขึ้นใจ
เขารักร่างกาย
ไม่ใช่ที่หัวใจ
จำเอาไว้ นังผู้หญิงโง่!
สาวน้อยเฝ้าบอกตัวเองในใจทั้งน้ำตา โดยที่ธนาคมสวมเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เขาไม่ได้เร่งเร้าหล่อนให้รีบว่ายน้ำตามมา แต่นั่งรอบนโขดหินเล็กๆ บนฝั่ง ด้วยดวงตาเฉยชา ว่างเปล่า เหมือนไร้ความรู้สึก
แต่มือที่มีแผลตรงข้อนิ้วนั้นกำลังกำแน่น!
เขาไม่ควรรู้สึกอะไรกับหล่อน และเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับจันทร์เจ้าทั้งนั้น! นอกจากต้องการสร้างตราบาปให้ลูกสาวของไอ้จอห์นด้วยความแค้นเท่านั้น
ธนาคมได้แต่หลอกตัวเองด้วยความทุกข์ทรมาน ไม่ต่างจากสาวน้อยที่กำลังร้องไห้อยู่บนโขดหินนั้นเลย!!!
เพราะกว่าจะเอากัน
