ฉันมองตามแผ่นหลังของพี่ชายจนลับสายตาไป ฉันและเพื่อนก็พากันเดินมาทางโรงอาหาร
“ฉันล่ะอยากให้แกได้กับไฟจริง ๆ คนอะไรดี๊ดี” แบ๋มเอ่ยขึ้นมา
“ใช่มะ ฉันนี่ซึ้งใจแทน ควักเงินเป็นล้านช่วยใช้หนี้ รถอะไรก็ไม่เอา” ทรายหันไปพูดกับแบ๋ม
“ทำไมจะไม่เอา ไม่ได้ยินเหรอว่าให้เอาไปจอดบ้านเขาอะ” ฉันเถียงไปงั้นแหละ จริง ๆ ก็คิดแบบเพื่อน
“แหม อีติมมึงรู้อยู่แก่ใจ อย่ามาเถียงอะไรแบบนี้” แบ๋มปรายตามองฉัน
“ถ้าเขาจะเอารถพี่แกจริง ๆ เขาคงเอาเอกสารรถด้วยแล้ว โอนเป็นชื่อเขาแล้ว” ทรายพูดต่อ
“โอนได้เหรอ รถแต่งขนาดนั้น” ฉันแกล้งถามกลับไป
“อีติม!!!” ทั้งสองคนเอ่ยออกมาพร้อมกัน แถมยังถลึงตาใส่ฉัน
“งั้นกูถามหน่อยว่าทำไมไฟไม่ใช้รถพี่มึง เอาไปจอดเฉย ๆ ทำไม” ทรายเท้าเอวแล้วถามฉัน
“เขาอาจจะไม่ชอบไง รถพี่ฉันอาจจะไม่ใช่สเปกเขา”
“เออเป็นไปได้ รถน่ะอาจจะไม่ใช่สเปกไฟ ไฟเลยไม่ชอบ” ทรายตอบกลับแล้วยิ้มกริ่ม ฉันหรี่ตามองทรายทันที
