นั่งเรียนกันจนเลิกคลาส ฉันและเพื่อนก็พากันนั่งแช่อยู่แบบนั้น รอให้คนในห้องทยอยกันออกไปก่อน ขี้เกียจไปเบียดกับใครที่หน้าประตู เห็นว่าเริ่มบางตาลงไปแล้ว ฉันและเพื่อนก็ลุกขึ้นยืน พวกพี่โจก็ลุกบ้าง
“คือพี่ก็ลืมน่ะครับว่าเรียนวิชาอะไร”
ฉันไม่เชื่อหรอกนะที่ว่าเขาลืม อันที่จริงถ้าเขาเอะใจสักหน่อยว่าพวกฉันจะจัดชีตมาเรียนผิดกันทั้งสามคนเลยหรือไงเขาก็เลี่ยงที่จะตอบได้แล้ว แต่นี่นอกจากจะโกหกแล้วเขายังไม่รู้จักเอะใจ แบบนี้ไม่ผ่านอะถือว่าตามฉันไม่ทัน เขาคงเอาฉันไม่อยู่แน่ ๆ คนที่เอาฉันอยู่ก็คงจะมีแค่…ไฟ และที่นักหนาสำหรับฉันคือมาตามเฝ้าทั้งที่เรายังไม่ได้เป็นอะไรกัน คุยกันได้ไม่กี่วันก็มาตามติดแจแล้ว ถ้าได้ฉันเป็นเมียเขาจะเฝ้าขนาดไหนอะ โคตรน่าเบื่ออะแบบนี้
“โกหกหน้าตายเลยนะคะพี่โจ” ฉันยกยิ้มที่มุมปากแล้วเดินผ่านหน้าพวกเขาออกจากห้อง พี่โจก็วิ่งมาดักหน้าอีก
“ขอโทษครับ” เขาเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่รู้สึก
