"ส่งแค่นี้ก็พอค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่มาส่งหวากับเพลง" หลังจากไขกุญแจประตูหน้าบ้านยี่หวาก็ยื่นมือไปรับเพลงที่ภีมอุ้มอยู่
"เปิดประตู" ภีมเบี่ยงตัวหลบไม่ให้ยี่หวาอุ้มเพลง
"ส่งเพลงมาให้หวาสิคะ"
"..." ดวงตาสีเข้มมองคนตรงหน้าด้วยสายตาเรียบนิ่งแฝงความดุดัน ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งเลื่อนเปิดประตูเสียเอง อุ้มเพลงเดินอาดๆ เข้าไปในบ้านอย่างถือวิสาสะ
"เฮียภีม" ยี่หวาตกใจในการกระทำของคนตัวสูง หอบหิ้วตะกร้าสัมภาระรีบก้าวตามเข้าไป
"เปิด" ภีมบอกเสียงเรียบอีกครั้งพร้อมทั้งปรายตามองไปที่ประตูบ้าน
"เฮียกลับไปได้แล้ว"
"ทำไม? เธอกลัวว่าฉันจะรู้หรือไงว่าเธอไม่ได้อยู่ลำพังกับเพลง"
"เฮียพูดอะไรของเฮีย"
"งื้ออออ...แม่หวา ลุงภีม"
"นอนนะครับ .....เพราะเธอ เพลงตื่นเลยเห็นไหม ไปเปิดประตู" ยี่หวาเม้มกัดริมฝีปากล่างตัวเองเมื่อถูกคนตัวสูงต่อว่า จำใจไขกุญแจบ้านเข้าไป ภีมลูบไหล่ลูบหลังให้เพลงพลางมองท่าทางกระฟัดกระเฟียด
