"หึ! ใจเย็นกว่าที่กูคิดไว้อีกนะ" คีรินพูดออกไปอย่างไม่น่าเชื่อในตัวของเพื่อนสนิทอย่างธาวินที่ลอบมองใบหน้าเรียวนั้นเรียบนิ่งสะกดกลั้นอารมณ์มองดูคนตัวเล็กยกแก้วแอลกอฮอล์ไม่หยุด
พรึ่บบ
จบประโยคของคีรินได้ไม่กี่นาทีร่างสูงโปร่งของธาวินก็ลุกขึ้นทันที เมื่อเห็นว่าหญิงสาวนั้นเดิมออกไปหมายว่าจะเดินตามเธอ
"พูดไม่ทันขาดคำ" ไลอ้อนพูดพร้อมส่ายหัวไปมา
"ใจเย็นๆ แล้วกัน" พร้อมเอ่ยเตือนสติบอกเพื่อนด้วยความหวังดี จนเจ้าตัวพยักหน้าเข้าใจแล้วเดินตามออกไปทันที
"ถ้ามันยังใจร้อนอีก ลูกเมียได้หนีไปอีกแน่" คีรินพูดออกมาหลังจากที่ธาวินเดินออกไปเสียแล้ว ทำให้เพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยกันสบถขึ้นพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย
"ลูกเหรอวะ?" เสียงประสานของทั้งสองคนดังขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อในประโยค
"อืม"
"แล้วทำไมมึงไม่บอกมัน"
"ปัญหาของมันให้มันจัดการเอง" ใบหน้าคมตอบเพื่อนไปเพราะคิดว่ายังไงแล้วคนอย่างธาวินคงรู้ความจริงเรื่
