"นายครับ" การ์ดคนสนิทของธาวินเดินเข้ามาระหว่างที่พวกเขากำลังนั่งดื่มสังสรรค์ด้วยกัน
"อืม เดี๋ยวกูไป" เขาพูดอย่างรู้ทันว่าลูกน้องกำลังจะสื่อถึงอะไร ชาญก้มหัวให้เขาแล้วเดินออกไปรออีกฝั่ง
"เธอไปได้แล้ว" ชายหนุ่มร่างหนาเอ่ยบอกผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างกายเขา
"วันนี้ไม่ไปต่อเหรอคะ แยมรอได้ค่ะ" เสียงแหลมของหญิงสาวเอ่ยขึ้นพลางทำสีหน้าออดอ้อนเบียดนมตัวเองกับแขนหนาหวังจะไปต่อ
"ฉันไม่มีอารมณ์ ออกไป" เขาเอ่ยตอบเสียงนิ่งแววตาดุดัน
"แต่ว่า..."
"จะเดินออกไปดีๆ หรืออยากกลายเป็นศพแล้วให้ลูกน้องฉันขนออกไป" เขากดเสียงต่ำพูดออกไป ทั้งหมดที่พูดไม่ใช่แค่คำขู่ของมาเฟียแต่เขาทำมันได้จริงๆ
หญิงสาวเสียงแหลมหน้าซีดเผือกรีบลุกขึ้นเดินออกไปทันทีโดยที่ไม่ได้หันหลังกลับมามองแม้แต่น้อยเพราะความกลัว ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูงหมายจะเดินตามออกไปคุยกับลูกน้อง
"เดี๋ยวกูมา" เขาพูดจบประโยคนั้นแล้วเดินออกไปเลยไม่เปิดโอกา
