“แล้วแต่พี่สิงห์เลยค่ะ หลิวอะไรก็ได้ ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่”
“พี่ก็ลืมไปว่าหลิวไดเอต เดี๋ยวใส่ชุดเจ้าสาวไม่สวย” เขาเข้ามาสวมกอดเธอจากข้างหลัง
หญิงสาวนั่งลงที่โต๊ะเครื่องแป้ง หยิบเครื่องประทินผิวขึ้นมาแต่งแต้มบนใบหน้าชายหนุ่มหอมและซุกไซ้ใบหน้าลงไปบนซอกคอขาวเนียนใสนั้น
“พี่คิดถึงหลิวใจจะขาด เราสองคนห่างกันเป็นอาทิตย์แล้วนะ” เธอรู้ว่าเขาหมายถึงเรื่องอะไร ทั้งสองคนมีอะไรกันมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน สามปีที่คบกันมาก็เหมือนการทดลองอยู่ด้วยกัน จนเข้าใจ และรู้จักกันทุกซอกทุกมุม
“ไหนว่าพี่สิงห์หิวข้าวคะ” เธอถอนหายใจออกมาเบา ๆ หันหน้ากลับมาหาเขาชายหนุ่มนั่งลงไปตรงหน้า กอดรัดและซบอกเข้าไปกับเนื้ออกนุ่ม ๆ ของหญิงคนรัก
“หิวหลิวมากกว่า” เขาทำเสียงออดอ้อน มนัสวีย์ไม่อยากให้เขาแตะต้องตัวเธอในวันนี้อีกแล้ว หญิงสาวค่อย ๆ ผลักเขาออกอย่างช้า ๆ
“วันหลังได้ไหมคะ หลิวเหนื่อยมาก ๆ” สีหน้าและแววตาของเธอเพลียมากแล
