“จะกลับกันหรือยัง” สีหราชถามเธอขึ้นมาทันทีเธอยกนิ้วชี้ไปที่หน้าอกของตัวเอง
“ผิงผิงต้องกลับกับพี่หรือคะ แต่ผิงผิงมากับพี่หมวดนะ” คำว่าพี่หมวดนี่แหละที่ทำให้เขาปรี๊ดขึ้นมาทันที
“ไปบอกมันไป ว่าจะกลับกับพี่ เร็ว ๆ เข้า พี่จะรออยู่ตรงนี้นะ” เขาออกคำสั่งเสียงเข้ม ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้สภาพตัวเองแทบจะเอาตัวไม่รอด
“ก็ได้ค่ะ” เธอทำตามอย่างว่าง่ายรีบเดินเข้าไปในร้าน บอกกับปราโมทย์ตามที่สีหราชสั่ง ปราโมทย์เดินมาส่งเธอด้วย
“อะไรกันพี่สิงห์” เขาได้ทีว่าให้รุ่นพี่ออกไปทันควัน
“สิ้นลายเสียชื่อสิงห์หมด”
“ไอ้บ้า” เขาพูดไปด้วยความเมา แต่ก็ลุกขึ้นตามแรงฉุดของปราโมทย์ที่ช่วยพาเขาไปส่งที่รถ พอไปถึงที่รถ ดาริกาก็หยิบขวดน้ำเปล่าออกมาจากในรถเพื่อที่จะให้สีหราชล้างหน้าล้างปากเขารับขวดน้ำล้างหน้าของตัวเองทันที
“ผิงผิงขับเองค่ะ” เธอบอกกับหมวดโมทย์ ชายหนุ่มจึงช่วยพยุงสารวัตรสิงห์ให้ขึ้นไปนั่งที่เบาะข้าง ๆ คนขับ
