หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...
"อ๊ะ!" เสียงหวานร้องขึ้นหลังจากที่เผลอเหม่อลอยจนทำให้มีดเล็กบาดเข้ายังนิ้วเรียวขณะที่กำลังปอกผลไม้อยู่
"หนู เป็นอะไรหรือเปล่าลูก" อภิชาติรีบหันมาถามลูกสาวตัวเล็ก
"มะ...ไม่เป็นไรค่ะ"
"เลือดออกใหญ่แล้ว มาให้พ่อดู"
"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูไปล้างก่อน" พูดจบ ร่างบางก็ลุกขึ้นเดินตรงไปยังห้องน้ำทันทีเพื่อที่จะทำความสะอาดแผล ใช้เวลาไม่นาน สองเท้าเล็กก็เดินกลับไปยังเตียงคนเป็นพ่อ
"ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะคะ"
"พ่อบอกแล้วว่าไม่ต้องปอก หนูก็ไม่ฟัง" สิ้นเสียงชายวัยกลางคนเอ่ย เจ้าของใบหน้าใสก็ยู่หน้าเล็กน้อยกลับลงไปนั่งที่เดิม
"ไหน เอามาให้พ่อดูซิว่าบาดลึกหรือเปล่า"
"ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ แค่นิดเดียว"
"เอามาให้พ่อดู" เมื่อเห็นแววตาจริงจังของคนเป็นพ่อ ร่างเล็กจำต้องยื่นนิ้วที่ถูกบาดส่งให้
"ลึกอยู่นะเนี่ย"
"หนูไม่เป็นไรจริง ๆ ค่ะ"
"ดูแลตัวเองด้วยสิ ทำไมช่วงนี้หนูดูไม่ค่อยยิ้มเล
