ด้านซัมมายด์
ตึก
ตึก
เสียงสองเท้าเล็กค่อย ๆ เดินตรงเข้าไปภายในห้องนอนของตัวเองด้วยใบหน้าที่ยังคงเหยเกออกมาเป็นระยะ ความเจ็บแสบปนจุกเสียดบริเวณกลีบดอกไม้สวยยังคงอยู่
"..." ร่างบางนั่งลงบนเตียงนอนด้วยความยากลำบากอยู่ไม่น้อย โดยตลอดทางกลับ คนตัวเล็กนั้นพยายามเดินให้ตัวเองดูเป็นปกติมากที่สุด แม้ว่าจะต้องฝืนความสั่นเทาของเรียวขาสวยมากแค่ไหนก็ตาม
'เธอเคยอยากทวงฉันคืนบ้างไหม' หลังจากที่ภายในห้องมีแต่ความเงียบงัน ประโยคคำถามจากปากหนาก็ฉายเข้ามาในหัวของหญิงสาว ภาพของเจ้าของดวงตาคมที่เอาแต่จ้องมองเข้ามาในนัยน์ตาของเธอ
"เราขอโทษนะ" เรียวปากเล็กพึมพำด้วยความรู้สึกจุกหน่วงอยู่ไม่น้อย เธอเองยังมีความรู้สึกต่อจอร์แดนไม่เคยเปลี่ยนแปลง ทว่าเธอไม่มีทางให้เลือกเลย และตัวเธอก็ไม่อยากให้บ้านจอร์แดนต้องมีปัญหา
"ขอโทษจริง ๆ นะจอร์แดน ขอโทษที่เรา...ทำอะไรไม่ได้เลย" เจ้าของใบหน้าใสพึมพำเสียงสั่นด้วยความรู้
