ทิวานิ่งชาไปทั้งตัวหลังได้ยินชัดทุกประโยคแบบนั้น ทางเลือกที่ล้วนเป็นนรกของผู้หญิงอย่างเธอหมดทั้งสิ้น หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่นอย่างใช้ความคิด
“ฉันไม่มีวันยอมไปเป็นผู้หญิงของใคร!”
“กล้าพูดแบบนี้ แสดงว่าอยากโดนพวกมันรุมระยำใช่ไหม”
น้ำเสียงเรียบเย็นเอ่ยออกมาด้วยความไม่สบอารมณ์ พันแสงจ้องมองร่างบอบบางตรงหน้าด้วยความหงุดหงิด
เธอยากกว่าที่เขาคิด
“ก็ลองกล้าทำกับฉันดูสิ นายติดคุกแน่”
“หึ คิดว่าไอ้ตำรวจกระจอกๆ จะมาทำอะไรฉันได้”
“เป็นพวกเจ้าพ่อมาเฟียหรือไงถึงไม่กลัวกฎหมาย”
“ฉันไม่อยากต่อปากต่อคำกับเธอ เลือกมาจะเอายังไง!”
เสียงตวาดลั่นห้องบ่งบอกถึงความอดทนที่ใกล้จะสิ้นสุดลง ทิวาเบิกตากว้างด้วยความตกใจหลังเห็นเหล่าชายฉกรรจ์หลายสิบคนเดินกรูเข้ามาหา บางคนเริ่มจะถอดเสื้อตัวเองออกเพื่อเตรียมพร้อม
“ถ้าเป็นผู้หญิงของนาย...แล้วฉันจะได้อะไร”
“แล้วเธออยากได้อะไร”
“คอนโดหรู เงินไม่จำกัด รถซูเปอร์คาร์”
หญิงสาวล้วนขอของที่มีมูลค่าสูง เชื่ออย่างแน่นอนว่าคนฟังไม่มีทางคิดที่จะให้ผู้หญิงอย่างเธอ แค่เงินห้าหมื่นเขายังโกรธแค้นจนต้องตามมาจัดการถึงห้อง
“ได้ มากกว่านั้นฉันก็ให้ได้”
“นายพูดจริงเหรอ”
“ถ้าเธอยอมตกลง เช็คห้าแสนจะไปอยู่ในมือเธอทันที”
พันแสงยกยิ้มมุมปากหลังได้เห็นแววตาคู่สวยสั่นไหว เรียกมือขวาคนสนิทเข้ามาใกล้แล้วหยิบเช็คในมือส่งให้คนตรงหน้า
“ฉันยอมรับข้อเสนอ”
ทิวาตอบกลับอย่างไม่มีทางเลือก รีบเอื้อมมือไปหยิบแผ่นกระดาษในมือมาเฟียหนุ่มมากอดไว้แน่น พรางหันสายตามองเหล่าชายฉกรรจ์ที่ก้มหัวทำความเคารพเธอหลังถูกชายหนุ่มพาออกมาจากห้องพัก
เพนท์เฮ้าส์สุดหรูบนชั้นสูงสุดของคอนโด เต็มไปด้วยผู้ชายชุดดำหลายสิบคนยืนคุ้มกันอยู่หน้าห้อง ดวงตาคู่สวยมองอย่างตกตะลึงหลังก้าวเท้าเข้ามาเหยียบ ห้องเช่ารายเดือนของเธอแทบจะเทียบไม่ติดเลยสักนิด
“เธอต้องอยู่ที่นี่ คอยฟังคำสั่งฉันเข้าใจไหม”
“อืม”
“อยากได้อะไรก็บอกไอ้เอดีส”
ทิวาหันมองผู้ชายร่างสูงหน้าตาดีข้างๆ ที่ชื่อ 'เอดีส' ขาเรียวเดินสำรวจในห้องอย่างละเอียด เพื่อหาช่องทางหนีเพราะเธอไม่มีวันเป็นผู้หญิงของใครไปตลอด ที่ยอมรับปากเพราะต้องการจะหนีเอาตัวรอดจากการโดนรุมระยำ
“จะไปที่ไหนต้องขออนุญาตจากฉันเท่านั้น”
“เดี๋ยวนะ ตกลงมาเป็นผู้หญิงของนายหรือมาเป็นทาส”
“อีกหนึ่งเรื่องที่เธอควรจำใส่หัวเอาไว้ ว่าฉันไม่ชอบคนที่มายืนเถียงฉอดๆ แบบนี้!”
พันแสงตวาดลั่นเพื่อปรามคนตัวเล็กที่ริกล้ามายืนต่อปากต่อคำกับเขา หากไม่ได้หวังผลประโยชน์จากเธอชายหนุ่มไม่มีวันเก็บคนที่กล้ามาท้าทายอำนาจให้เสียเวลา
“ฉันขอโทษค่ะ”
ทิวารีบขยับถอยห่างหนีออกไป ริมฝีปากอวบอิ่มขบเม้นเข้ากันแน่นพร้อมก่นด่าตัวเองที่ปากไวชอบหาเรื่องใส่ตัว
ชายหนุ่มปรายตามองลูกน้องคนสนิทเล็กน้อยเพื่อส่งสัญญาณ ก่อนจะเดินนำเข้าไปยังห้องทำงานเพื่อฟังคำรายงาน
“สืบความมาว่ายังไงบ้าง”
“มันดีลลับเรื่องสนามแข่งจริงๆ ครับ”
“บัดซบ! กล้ามากที่มาทำแบบนี้กับกู”
กำปั้นหนักทุบโต๊ะทำงานไปเต็มแรง มาเฟียหนุ่มเจ้าของสนามแข่งรถทั่วทุกมุมโลกสบถออกมา เพราะหลายวันมานี้สนามแข่งที่ทำเงินมูลค่ามหาศาลของเขาโดนกวาดซื้อหุ้นลับๆ
“นายจะให้ผู้หญิงคนนั้นเข้าไปเอาของสำคัญเหรอครับ”
“ใช่ แต่ต้องรอเวลาก่อน”
“ทำไมถึงเลือกเธอล่ะครับ”
ใบหน้าโหดตวัดตามองลูกน้องตัวเองเชิงปราม จนเอดีสต้องรีบก้มหน้าอย่างสำนึกผิดที่ไปถามในเรื่องที่ไม่ควรถาม
“ผมขอโทษครับ”
“ออกไป กูจะทำงาน”
“ครับ”
ทิวานั่งพับเพียบบนโซฟาตัวยาวหลังเดินสำรวจห้องทุกซอกทุกมุม ใบหน้าสวยยกยิ้มให้มือขวาของมาเฟียหนุ่มที่เดินออกมาจากในห้อง เขาดูสุภาพและเป็นมิตรกว่าคนอื่นๆ
“คืนนี้นายทำงานในห้อง คุณทิวาเชิญไปพักผ่อนก่อนเถอะครับ”
“ทำกลางคืนเหรอคะ”
“ครับ งานส่วนใหญ่อยู่ต่างประเทศ เลยต้องคุยงานข้ามเวลาสองฝั่ง”
คนตัวเล็กพยักหน้ารับหลังได้รับคำตอบแบบนั้น เธอพอจะเข้าใจเรื่องเวลาที่ไม่ตรงกันของประเทศอื่นและประเทศไทย
“ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ”
“ถ้าเรื่องที่ผมตอบได้ ก็จะตอบครับ”
“พวกคุณเป็นมาเฟียเหรอ”
“ทำไมคิดแบบนั้นครับ”
เอดีสหรี่ตามองหญิงสาวที่เจ้านายอุตส่าห์วางแผนพาตัวมา ความฉลาดช่างสังเกตและการเอาตัวรอดคงเป็นเหตุผลที่มาเฟียหนุ่มเลือกเธอมาทำงานสำคัญ
“ใช่แน่ๆ เหอะผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ทั้งเผด็จการ ชอบขู่ผู้หญิง ใช้เงินแก้ปัญหา คนดีๆ เขาไม่ทำกันหรอก”
“ถือว่าเป็นคำเตือนนะครับอย่าพูดถึงนายแบบนี้อีก หากตรงนี้ไม่ใช่ผมยืนอยู่ คุณคงไม่มีโอกาสได้มีชีวิตรอดพูดแบบนี้อีกแน่”
ทิวารีบยกมือปิดปากตัวเองแทบไม่ทัน เมื่อเห็นสายตาดุส่งกลับมาก่อนจะรีบส่งยิ้มแห้งๆ มอบกลับไป
ขู่เก่งทั้งเจ้านายและลูกน้องจริงๆ
“ฉันต้องไปมหาลัยพรุ่งนี้ค่ะ”
“นายสั่งไว้แล้วครับ ผมจะเป็นคนไปรับส่งคุณเอง”
“ปกติเจ้านายคุณเอดีสเขานอนพักที่ไหนคะ”
“พักที่นี่ครับ บางทีนายนอนในห้องทำงาน หรือไปนอนที่สนามแข่ง”
“สนามแข่งเหรอคะ”
“ผมว่าตัวเองพูดมากเกินไปแล้ว งั้นขอตัวก่อนนะครับ”
คนตัวเล็กถอนหายใจออกมาอย่างขัดใจหลังเห็นร่างสูงรีบเดินออกไป ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย
ความรู้สึกโล่งอกขึ้นมาเมื่อดวงตาเห็นห้องนอนขนาดใหญ่ว่างเปล่าไร้ร่างของมาเฟียหนุ่มให้นึกระแวง
ฟุบ!
“หูย นุ่มอะไรอย่างนี้”
ทันทีที่ร่างบอบบางนอนลงแตะสัมผัสบนเตียงคิงไซส์ ความเบาสบายของเตียงทำเอาหญิงสาวผ่อนคลายไม่ใช่น้อย ทิวานอนเล่นพลิกตัวไปมาได้ไม่นานก็หลับตาพริ้มเข้าสู่ห่วงนิทรา
ประตูห้องบานใหญ่ถูกเปิดออก พร้อมกับร่างสูงน่าเกรงขามเดินมาหยุดที่ปลายเตียง แสงไฟสะรัวปรากฏร่างเล็กนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่
เท้าหนาถอดรองเท้าสลิปเปอร์ออก ก่อนจะขึ้นเตียงนอนที่เขาแทบจะนับครั้งมานอนได้ เสียงหวานครางออกเมื่อโดนรบกวนจากการนอน
วงแขนกำยำขยับตัวร่างนุ่มนิ่มมาอยู่ในอ้อมแขน ดันใบหน้าเกยบนศีรษะเล็ก กลิ่นหอมอ่อนๆ ทำเอามาเฟียหนุ่มผ่อนคลายไม่ใช่น้อย