“แล้วยังไงไม่ใช่เวรฉันแล้วแกมีปัญหาเหรอ ถ้าอยากทำงานที่นี่ต่อก็เงียบปากไปเลย ก่อนที่ฉันจะให้พ่อย้ายแกไปจากที่นี่” เย่วฟางหนิงใช้สายตาจ้องเฟยลี่ไม่วาง
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าพ่อของเธอจะใหญ่แค่ไหน ฉันมันตัวคนเดียวถึงแม้ว่าจะโดนไล่ออก ฉันก็ยังหางานอื่นทำเพื่อเลี้ยงชีพได้ แต่เธอหากโดนแจ้งจับขึ้นมา เธอคิดว่าจะมีหน้าอยู่ในสังคมนี้ได้อีกไหม”
“เธอก็รู้ว่านายทหารซ่งมีภรรยาอยู่แล้ว และมีสักครั้งไหมที่เขาจะสนใจหรือหันมามองเธอ คนทั้งโรงพยาบาลเขาก็รู้กันทั้งนั้นแหละ มีแค่เธอเท่านั้นที่หน้ามืดตามัวคิดเองเออเองอยู่ฝ่ายเดียว ในเมื่อรู้แล้วว่านายทหารซ่งมีภรรยาอยู่แล้วทำไมไม่หยุด”
“เธอคิดว่าคนตระกูลจ้าวจะปล่อยให้เธอเข้ามาแทรกกลางหรือทำร้ายน้องสาวน้องเขยของท่านนายพลเหรอไง เมื่อวานท่านนายพลก็ประกาศแล้วนี่ว่าภรรยานายทหารซ่งเป็นน้องสาวของท่าน”
“ฉันไม่รู้นะว่าพ่อที่เธอพูดทุกครั้งที่มีเรื่องกับคนอื่นจะใหญ่แค่ไหน
