หลินต้าจินคิดว่าทุกคนเป็นอะไรกันไปหมด เขาแค่บอกว่าจะแต่งงาน มันน่าตกใจตรงไหน เขาไม่เข้าใจจริงๆ เห้อ
“จะตกใจทำไมครับ ผมแค่จะบอกว่าผมจะแต่งงานเองนะครับ ไม่ได้ไปสมัครเป็นทหารไปออกรบซะหน่อย”
“เจ้าใหญ่ ลูกพูดจริงใช่ไหม ลูกไม่ได้โกหกแม่ใช่ไหม”
จางย่าเจียวดีใจยิ่งกว่าใคร เพราะเธอเฝ้ารอลูกชายทั้งสองคนแต่งงานมาหลายปีแล้ว แต่นี่ลูกชายทั้งสองคนบอกจะแต่งงานพร้อมกันจะไม่ให้เธอดีใจได้ยังไงล่ะ หลินเหวินเทาเองก็ไม่ต่างจากภรรยาของเขา
“จริงครับแม่ผมคุยกับหนิงฮวาแล้ว เธอตอบตกลงครับ ป้าชุนหลินครับผมอยากแต่งงานกับหนิงฮวาป้าอนุญาตนะครับ” หลินต้าจินพูดกับแม่ก่อนจะหันมาขออนุญาตป้าชุนหลิน
“ป้าไม่ว่าอะไรหรอกต้าจิน อยู่ที่เรากับหนิงเอ๋อร์นั่นแหละ ถ้าหนิงเอ๋อร์ตกลงป้าก็ตกลง” ชุนหลินพูดด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณครับป้า” หลินต้าจินพูดด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันไปยักคิ้วให้กับชุนเผิง พลางคิดในใจว่านายไม่ทันฉันหรอก สหายของนายน
