บทที่ 6
475 คำ
"เชิญที่ห้องนี้เลยค่ะ" พนักงานของร้านอาหารออกมารอต้อนรับท่านนายพลทั้งสอง
ก๊อก..ก๊อก.. ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปในห้อง พนักงานได้เคาะส่งสัญญาณบอกคนด้านในก่อนเพื่อเป็นมารยาท
"??/???" พอประตูเปิดออกเท่านั้นแหละ จากที่คุยหัวเราะเดินตามกันมาเมื่อสักครู่ถึงกับพูดไม่ออก
"เทวิน!" ศิลาตะคอกลูกชายให้ปล่อยคนที่กำลังกอดอยู่
"ทำอะไรกัน" กองทัพก็ตกใจไม่แพ้เพื่อนเลย เพราะผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของลูกชายเพื่อนก็คือลูกสาวของเขานั่นเอง
"คุณพ่อคะ" สโนไวท์ใช้มือดันหน้าอกเทวินเล็กน้อย เพื่อไม่ให้หน้าอกของเธอสัมผัสกับอีกฝ่าย
"ปล่อยน้องนะเทวิน" ถึงแม้กองทัพไม่พูดศิลาก็ต้องห้ามลูกชายไม่ให้ทำแบบนี้
ถ้าคนที่กอดลูกสาวอยู่ไม่ใช่ลูกชายเพื่อนรัก ปืนที่พกติดรถประจำคงได้ใช้งานก็วันนี้แหละ
"ผมกับสโนว์เรารักกันครับ" เขาไม่ยอมปล่อยแถมยังกอดเธอแน่นกว่าเดิม
"อะไรนะ?!" ประโยคนี้พ่อทั้งสองพูดขึ้นแทบจะพร้อมกัน
"คุณพ่อฟังไม่ผิดหรอกครับ ผมรักเธอ"
"ตั้งแต่เมื่อไร" กองทัพถามเพราะไม่คิดว่าพวกเขาจะสนิทสนมกันจนถึงขั้นที่เรียกว่ารัก
"ตอนที่น้องเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยครับ" ถ้าจะบอกว่าก่อนหน้านั้น พวกท่านต้องสงสัยแน่ เพราะเธอกับเขาไม่เคยนัดเจอกันเลยด้วยซ้ำ
"แต่น้องยังเด็กมาก" ถึงแม้กองทัพอยากจะได้เทวินเป็นลูกเขย แต่มันไม่ใช่ตอนนี้ เพราะลูกสาวเพิ่งจะ 18 เมื่อไม่กี่วันมานี้เอง
"ลูกรักพี่วินค่ะ"
ดวงตาคมมองต่ำลงไปดูผู้หญิงที่เขากอดอยู่ ถึงแม้มันจะเป็นประโยคบอกรัก แต่น้ำเสียงที่เธอพูดเหมือนท่องมาเลย
"พ่ออยากให้พวกเราทั้งสอง.."
"เราจะแต่งงานกันครับ" เทวินชิงพูดก่อนที่ท่านนายพลพ่อของเธอจะพูดจบ
"ห๊าา!!" ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะตกใจอะไรก่อนดี
"ใช่ค่ะพ่อ เรารักกัน เราจะแต่งงานกัน"
"ถ้าแม่รู้"
"พ่ออย่าบอกแม่นะคะ"
กองทัพหันมองสบตาเพื่อนรักที่นั่งอยู่ข้างๆ จะเป็นไปได้ยังไงที่ลูกสองคนจะแต่งงานกันโดยไม่ให้บอกแม่
"ถ้าพ่อไม่ยอมให้เราแต่งงานกัน ลูกจะหนีตามพี่เทวินไป"
กองทัพถึงกับพูดไม่ออก อะไรมันจะขนาดนั้น
"นะครับผมขอแต่งงานกับน้องนะ"
"เรื่องนั้นพ่อไม่ห้ามหรอก แต่รอให้น้องเรียนจบก่อนได้ไหม"
"ได้ครับ ถ้าน้องเรียนจบเราจะจัดงานแต่งกัน แต่ระหว่างนี้ผมขอจองน้องไว้ก่อนได้ไหมครับ"
"หมั้นหมายกันน่ะเหรอ"
"จดทะเบียนสมรสครับ"
- ผู้เขียน
