เกรียงศักดิ์ยิ้มกริ่มเลิกคิ้วหนาตอบรับ เหมือนเชิงรู้กัน เขารู้ว่าหญิงสาวเข้าใจคำตอบไปในทิศทางไหน เพราะทันทีคำตอบเขาจบลง คำถามก็ตามติดมาทันที่
“ยังไง บอกว่าไปทำงาน ที่แท้ก็ไปหาเรื่องชกต่อยกับชาวบ้านหรอกหรือ หึ? ...เสียแรงที่เป็นห่วง” หันมาถามอีกคน ที่นั่งทำหน้าปลงๆ
ดวงตาคู่สวยมองชายหนุ่มตำหนิอยู่ในสายตา เหมือนกำลังแบ่งรับแบ่งสู้ เพื่อรอคำตอบว่ามันไม่จริง
หากแต่สายตาที่มองมานั้น เบนอ่านออกและเข้าใจความหมายได้ดี สำหรับเขาในสายตาผู้หญิง เขาเป็นคนที่ถูกมองด้วยสายตาแบบนี้เสมอ และความรู้สึกที่ไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก ‘...เขามันก็แค่นักเลง’
“อย่าเชื่อเจ้าเกรียงมันเลย มันพูดเพ้อไปอย่างนั้นแหละหนูดา เดี๋ยวป้าจะไปเอาน้ำแข็งในตู้มาก่อน”
ป้าสายเอ่ยยุติเรื่องทั้งหมด เพราะดูแล้วสาวสวยตรงหน้าคงคิดว่าพวกหนุ่มๆ ออกไปหาเรื่องชกต่อยมาจริงๆ แต่สภาพมันทำให้เอ่ยอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้ มันเหมือนน้ำท่วมปาก
