“งั้นเธอไปรายงานคุณอันโตนิโออีกทีดีกว่า เดี๋ยวตรงนี้ฉันดูแลให้เอง”
“จะดีเหรอคะ”
“ดีซิ รีบไปแล้วมาช่วยรับมือสาวๆ ของนายท่านดีกว่า”
ณัชชายิ้มทะเล้นแล้วรีบฉวยถาดวางแก้วเครื่องดื่มแล้วเดินไปเสิร์ฟให้สาวๆ ในชุดบิกินี่ สาวรับใช้รีบถอยออกไปแล้วเกือบจะเป็นวิ่งเผื่อไปแจ้งให้เจ้านายทราบ ณัชชาเองก็นึกได้ว่าตัวเองยืนวนไปวนมาอยู่หน้าห้องทำงานเขาอยู่นานก็ไม่เห็นมีใครมารายงานเขาว่ามีใครมาหา เธอหาแว่นตาไม่เจอและขาดมันไม่ได้ เมื่อคืนจนถึงครึ่งวันนี้เธอก็ใช้ชีวิตที่ไม่มีแว่นตาที่แสนลำบาก แม้จะคิดว่าต้องขอความช่วยเหลือจากเขาแต่เธอก็ไม่กล้าได้แต่ยืนลังเลอยู่หน้าห้องนานนับชั่วโมงจนกระทั่งเปาโลเข้ามา หญิงสาวต้องใช้ความพยายามอย่างมาก เพราะสายตาที่สั้นทำให้ต้องกะคาดคะเนว่าจะเดินไปใกล้แค่ไหนแถมพื้นก็ลื่นอีกด้วย
“เร็วๆ หน่อยซิ! เดี๋ยวให้อันโตนิโอไล่ออกเลย” สาวสวยผมบอร์นทองสลวยตวาดอย่างอารมณ์เสี
