นายฮอตเนิร์ดกับคุณยายสายรหัส

บทที่ 1 (เรื่องบังเอิญ) "เฮ้อ ไอ้นมบ้า แกจะใหญ่ไปถึงไหนกันนะ" หนูแดงรำพึงรำพันกับตัวเองหน้ากระจก เสื้อนักศึกษาที่สวมใส่อยู่มีขนาดใหญ่กว่าตัวจนมันหลวมโคร่ง เหตุเพราะขนาดหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินตัวไปหลายเบอร์นั้นทำให้เธอถูกสายตาหื่นกระหายจ้องมองจนรู้สึกอึดอัด หนูแดงเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเอกชนปีที่สี่ ไม่เคยได้แต่งตัวตามใจอย่างคนอื่น เพราะเจ้าตัวปัญหาที่เด้งดึ๋งอวดสายตาอยู่ตอนนี้ "อีกปีเดียว อึบไว้หนูแดง อีกปีเดียวจะไปผ่าตัดลดขนาดแล้ว ไม่ไหว!" พูดให้กำลังใจตัวเองเสร็จหนูแดงก็รีบหมุนตัวหันหลังให้กระจก พร้อมทั้งสัมภาระสำคัญออกจากห้องคอนโดเพื่อเดินทางไปเรียนวันแรกของการเปิดเทอม ร่างเล็กขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่งกำลังทำสีหน้าลำบากใจอยู่หน้ารถยนต์ที่เปิดกระโปรงรถทิ้งไว้ "รถเสียเหรอคะ" เอ่ยทักเนื่องจากคิดว่าเขาน่าจะเป็นนักศึกษามหา'ลัยเดียวกับเธอแน่ๆ "ครับ เมื่อคืนยังดีๆ อยู่เลย" "อืม งั้นถ้าไม่รังเกียจ ติดรถไปด้วยกันมั้ยคะ อยู่มหา'ลัยเคใช่มั้ยคะ" ร่างสูงเช็ดมือกับผ้าสะอาดที่วางไว้ด้านข้าง ขยับแว่นตาที่สวมใส่อยู่ให้เข้าที่ก่อนจะเอ่ยรับ "ครับ เปิดเทอมวันแรกก็รถเสียเลย ถ้าไม่รบกวนเกินไปขอผมติดรถไปด้วยครับ" เขาตอบอย่างสุภาพ หนูแดงแอบเห็นนิ้วมือเรียวนั้นยาวสวย เล็บสะอาดสะอ้านก็อดชอบใจไม่ได้ เนื่องจากเธอเป็นผู้หญิงประเภทบ้าคลั่งผู้ชายมือสวยเป็นทุนเดิม เมื่อคิดขึ้นได้ว่ากำลังคิดเรื่องไร้สาระก็รีบดึงสติตัวเองกลับเข้าร่างทันที "ไปค่ะ เอ แต่ว่าคุณอยู่ปีไหนคะ ไม่เคยเห็นหน้าเลย" "ปีหนึ่งครับ ผมอยู่ปีหนึ่ง" "อ่า งั้นเรียกพี่หนูแดงก็ได้นะคะ" "ผมเสือครับ" "มาค่ะน้องเสือ เดี๋ยวพี่ไปส่ง" พูดจบก็เดินนำคนน้องออกไปก่อน เสือปิดฝากระโปรงรถเรียบร้อยก็รีบเดิมตามพี่สาวใจดีไปติดๆ "แหะ รถรกนิดนึงนะคะ รถผู้หญิงก็แบบนี้ขอโทษทีนะคะ" "พี่หนูแดงไม่ต้องขอโทษหรอกครับ ผมสิมารบกวน ขอโทษด้วยครับ" หนูแดงขมวดคิ้วน้อยๆ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนั้นสุภาพเสียจริง แถมตั้งแต่พูดคุยกันมา เสือยัง…ไม่ได้ลากสายตามามองที่หน้าอกของเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว ซึ่งเป้นสิ่งที่ผิดปกติไม่น้อย อาจะเป็นเพราะเสื้อนักศึกษาตัวใหญ่ที่เธอใส่อยู่ก็ได้ หนูแดงคิดในแง่ดี "อะ…" คนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อกลิ่นน้ำหอมสะอาดๆ กับร่างหนาของเสือขยับเข้ามาเสียใกล้จนปลายจมูกของทั้งคู่นั้นเฉียดกันไปอย่างฉิวเฉียด "คาดเข็มขัดก่อนนะครับ เดี๋ยวไม่ปลอดภัย" เสียงกริ๊กดังขึ้นเบาๆ หนูแดงกระพริบตาถี่ๆ เรียกสติ เพราะเธอกำลังคิดเรื่องอื่นจนทำให้น้องเข้าใจผิดไปว่าเธอจะไม่คาดเข็มขัดเสียได้ "อะ อืม ขอบใจนะจ๊ะ" คนตัวเล็กอยู่ๆ ก็หน้าแดงเมื่อเสือยังไม่ยอมละสายตาไปจากกัน ไหนจะมือที่ยื่นเข้ามาจับปอยผมของเธอไปทัดไว้หลังหูอย่างอ่อนโยนนั่นอีก "ผมพี่ตกลงมาบังหน้าน่ะครับ ขอโทษที่เสียมารยาทนะครับ" โอ๊ยเพิ่งจะรู้จักกันไม่ถึงสิบนาที่ เจ้าเด็กคนนี้ก็ทำให้เธอหน้าแดงแจ๋จนถึงใบหูไปแล้วหลายรอบ มันอะไรกันเนี่ย "อะ ไม่ไปไรค่ะ ขอบคุณนะคะ" หนูแดงแสร้งทำเป็นมองกระจกหลัง และในที่สุดทั้งสองคนก็เดินทางออกจากคอนโดเดียวกันในที่สุด "โหหห คุณป้าหนูแดงงง ปีสี่แล้วแกยังไม่คิดจะเปลี่ยนไปใส่เสื้อนักศึกษาตัวเล็กๆ มั่งหรือไงเนี่ยย ฉันอุตส่าห์หวังว่าเปิดเทอมมาจะเจอแกใส่แบบอื่นบ้าง แล้วเมื่อกี้เห็นนะ นั่งรถมาส่งผู้ชาย ใครยะ หล่อมาก!" น้ำแข็ง หนึ่งในเพื่อนสนิทของหนูแดงรีบกระเซ้าเพื่อน เรื่องเสื้อนักศึกษาเลยกลายเป้นเรื่องเล็กไปเลย "สรุปสนใจน้องเสือมากกว่าเพื่อนสินะยัยน้ำแข็ง เด็กหยิกนมเลย" "ฮ่าๆ มาๆเลย เดี๋ยวถอดเสื้อในให้หยิก หยิกแรงๆ เลยนะ ชอบ" หนูแดงถอนใจเมื่อยัยน้ำแข็งนั้นตอบกลับมาอย่างไร้ยางอายยิ่งกว่า "สรุปยังไง น้องเสือใช่มั้ย ของแกเนี่ย อะไร ตั้งแต่แกเลิกกับนัทไปก็ไม่เห็นแกจะเข้าใกล้ผู้ชายคนไหนเลย" "น้องรถเสีย อยู่คอนโดเดียวกันพอดีเลยติดรถมาส่ง แกนี่คิดเยอะ" "จริงอ่ะ" "อืม จริง" "แต่น้องหล่อมากนะ ขนาดใส่แว่นยังทะลุแว่นออกมาขนาดนั้น อะหือออ ไม่อยากจะคิดถ้าถอดแว่นจะขนาดไหน" "เช็ดน้ำลายหน่อยเร็ว ย้อยแล้ว" หนูแดงรีบดันหน้าเพื่อนออกเบาๆ แต่ในหัวนั้นก็แอบจินตนาการถึงเสือเวอร์ชั่นไม่ใส่แว่นไม่ได้ อืม หล่อจริงๆ ด้วย เสือทำเพียงเอ่ยขอบคุณเมื่อพวกเขาทั้งคู่ถึงมหา'ลัย ส่วนหนูแดงนั้นไม่กล้าถามว่าเขาอยู่คณะอะไร เนื่องจากกลัวว่าจะเรียกร้องความสนใจกันมากเกินไป ไม่อยากให้เสือเข้าใจผิดว่าเธอนั้นกำลังอ่อยเขาอยู่ เหมือนผู้ชายคนก่อนๆ "แกกก ไหนๆ หลานรหัสแกชื่ออะไร มาดู" น้ำแข็งรีบสอดหน้าเข้ามาถามหนูแดงเมื่อในที่สุดก็ได้รายชื่อหลานรหัสที่เป็นนักศึกษาปีหนึ่งของปีการศึกษาใหม่นี้ "เอ ชื่อหัสดินทร์อ่ะ ชื่อเพราะแหะ" "กรี๊ด แกพูดจริง?" "อ้าว แล้วจะโกหกทำไมก่อน" "นั่นมันชื่อน้องเสืออะไรของแก ฉันไปสืบมาแล้ว กรี๊ด แลกกับฉันมั้ยแก ฉันอยากได้น้องเสือมาเป็นหลานรหัสสสสส คุณยายคนนี้จะดูแลให้ถึงเนื้อถึงตัว เอ้ย จะดูแลอย่างดีเลยค่ะ" น้ำแข็งที่แอบไปสืบชื่อแส้ของหลานรหัสคนใหม่มาตอนไหนก็ไม่รู้ แต่หนูแดงนั้นหน้าแดงแจ๋อีกรอบไปแล้ว บังเอิญอะไรขนาดนั้น อยู่คอนโดเดียวกัน แถมยังได้มาเป็นยายรหัสกันอีก "นะ นะ แลกกันนะ" "พูดเหมือนซื้อขนม จะแลกได้ยังไง" "แลกไม่ได้หรือไม่ยอมแลก เอาดีๆ ย่ะ" น้ำแข็งแซวด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ เธอไม่จริงจังอะไร ที่แอบไปสืบหาชื่อของน้องเสือมาก็อยากให้แน่ใจว่าหลานรหัสที่จับชื่อหนูแดงได้นั้นเจ้าเด็กฮอตเนิร์ดหน้าหล่อนั่นจริงๆ "เอ นั่นน้องเสือนี่นา" หนูแดงขมวดคิ้วเข้าด้วยกันเมื่อเห็นร่างสูงกำลังเดินออกจากมหา'ลัย สงสัยรถของเขายังไม่ได้ซ่อมแน่ๆ "น้องเสือ น้องเสือคะ" ร่างสูงที่หนีบตำราในอ้อมแขนตั้งแต่วันแรกของการเปิดภาคเรียนหันมาหาต้นเสียงช้าๆ ก่อนรอยยิ้มน่ามองจะส่งมาให้เห็น "พี่หนูแดง กลับบ้านแล้วเหรอครับ" "จ๊ะ เราล่ะ" "ผมก็กำลังจะกลับครับ" เสือตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ ก็จริง แต่ตามโครงหน้าหล่อเหลานั้นเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อเกาะพราวตามใบหน้า เนื่องจากกรุงเทพฯ วันนี้อากาศร้อนเหมือนอยู่ในนรก "อืม ไปไหนต่อมั้ยคะ" "ไม่ครับ กลับห้องเลย" หนูแดงหยุดชะงักไปสักครู่ ก่อนจะรวบรวมความกล้าถามรุ่นน้องที่ยังก้มหน้ามามองเธอผ่านประตูรถ "ถ้าเสือไม่ธุระที่ไหนแล้วติดรถกลับกับพี่มั้ยคะ พี่กำลังจะกลับคอนโดเหมือนกัน" ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก หนูแดงกัดปากบาง ไม่แน่ใจว่าทำไมจะต้องตื่นเต้นกับคำถามง่ายๆ แบบนั้นเหมือนกัน "ถ้าไม่รบกวนพี่หนูแดง ผมขอติดรถกลับด้วยนะครับ" ฟู่ววว หนูแดงแอบพ่นลมหายใจ ก่อนจะพยักหน้า แถมยังเอื้อมตัวไปเปิดประตูดันออกเพื่อให้เสื้อนั้นหย่อนตัวลงนั่งได้สะดวกยิ่งขึ้น "วันนี้ร้อนจังเนอะ" "ครับ ร้อนมากเลย" หนูแดงอดไม่ไหวที่จะเหลือบสายตาไปมองเสื้อนักศึกษาของน้องที่มัน…เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ แถมยังลู่ติดเนื้อหนังจนเผยให้เห็นมัดกล้ามเนื้อหนั่นแน่นภายใต้เนื้อผ้าบางๆ นั่น หยุดหนูแดง หยุดดด อย่าลวนลามน้องด้วยสายตา! ทั้งคู่ขับรถกันมาเรื่อยๆ เสือนั้นไม่ได้ชวนเธอคุยอะไร จะมีก็แต่หนูแดงที่เอ่ยคำถามโน่นนั่นนี่เหมือนคนกำลังประหม่าจนหยุดพูดไม่ได้ "ขอบคุณที่ให้ผมติดรถมาส่งนะครับพี่หนูแดง" "ไม่เป็นไรเลยค่ะ แล้วเอ่อ รถเสือจะซ่อมเสร็จเมื่อไหร่คะ นานมั้ย" หนูแดงเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ เนื่องจากว่าจนถึงตอนนี้รถของเสือก็ยังจอดอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน "อืม น่าจะสักพักครับ พอดีเพื่อนผมเป็นเจ้าของอู่เล็กๆ บอกว่าจะมาลากรถไปตอนว่างแล้ว" "อ๋อ…" ทั้งคู่ขึ้นลิฟท์มาด้วยกัน หนูแดงเอื้อมมือไปกดชั้นที่เธอพักอยู่ เสือเองก็ทำแบบเดียวกัน แต่ไอ้ชั้นที่พวกเขากดนั้น…กลับเป็นชั้นเดียวกันอีกโดยบังเอิญ "แหะ อยู่ชั้นเดียวกันเลยค่ะ" "ครับ" เสือยังคงประหยัดคำพูดอยู่อย่างนั้น เสื้อนักศึกษาที่ยัดใส่กางในกางเกงอย่างถูกระเบียบเมื่อเช้าถูกร่างสูงดึงออกมาไว้ด้านนอกแล้ว เนื่องจากตัวเปียกเหงื่อจนโชกไปหมด หนูแดง แกคิดอะไรอยู่เนี่ย เดี๋ยวตีตายเลยนะ ร่างเล็กบ่นตัวเองอยุ่ในหัวเมื่อเดี๋ยวๆ ก็หันไปแอบมองเสืออีกแล้ว ส่วนเจ้าตัวนั้นทำเพียงยืนยิ้มๆ บางๆ มองตรงไปข้างหน้า "ถะ ถึงแล้วค่ะ งั้นพี่ขอตัวนะคะ" "ครับ ขอบคุณนะครับที่ให้ผมติดรถมาด้วย" เอ่ยลากันเสร็จหนูแดงก็ออกเดินมาก่อน ส่วนเสือนั้นเดินตามหลังมาอย่างเว้นระยะ ตี้ด… เมือเล็กแตะคีย์การ์ดเพื่อเปิดประตู สายตาเหลือบไปเห็นเสือที่ทำแบบเดียวกัน และห้องของเขานั้น…อยู่ตรงข้ามกับห้องของเธอเลย เสือทำเพียงก้มหัวให้หนูแดงน้อยๆ ก่อนจะสอดตัวเข้าไปยังห้องพักของเขา ปล่อยให้หนูแดงยืนไปไม่เป็น ไม่แน่ใจว่าจะต้องทำความเข้าใจเรื่องบังเอิญนี้ได้อย่างไรให้หมด อยู่คอนโดเดียวกัน เรียนอยู่ที่เดียวกัน อยู่ห้องตรงข้ามกัน แถมน้องมันยังเป็นหลานรหัสของเธออีก! แล้วไอ้หน้าหล่อๆ ที่ดูเย็นชาเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาวนั่นกลับทำให้ใจดวงน้อยๆ ของหนูแดงสั่นไหวแปลกๆ เธอสังเกตเขาอยู่ตลอด เสือเป็นผู้ชายคนแรก ยกเว้นเพื่อนเกย์ของเธอที่พูดกับเธอแล้วไม่มองหน้าอกเธอแม้แต่น้อย ไม่เลยแม้แต่สักนิดเดียว ส่วนเพื่อนกะเทยเธอมองนมเธอทำไมนั้น นางตอบแค่ว่า " ไม่ต้องตาขวางค่ะชะนี มองนมเธอเพราะจะเอาไปเป็นเรฟค่ะ อยากได้นมแบบเธอ"