ตอนที่ 6
1363 คำ
ภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ อาร์เดนนั่งอยู่ในห้องส่วนตัวรอเวลาอาหารเย็นที่แม่ครัวตัวเล็กจะเอาอาหารมาเสิร์ฟ เรื่องที่เขาเสนอให้กับพิมพ์มาดาไปเมื่อวานนี้ อาร์เดนมั่นใจเต็มเปี่ยมว่ายังไงเธอจะต้องรับข้อเสนอแน่ จากการที่ให้มาตินไปสืบมา คุณยายของพิมพ์มาดามีโรคประจำตัวต้องได้รับการผ่าตัด แน่นอนว่าจำนวนเงินที่เขาเสนอให้มันมากพอที่จะรักษาคุณยายของเธอ
เวลา 18.30 น. ไม่ขาดไม่เกิน เสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น ไม่ต้องรอให้เธอเอ่ยเรียก อาร์เดนรีบกดเปิดประตูให้ทันที ร่างอรชรอ้อนแอ้น ส่วนเว้าส่วนโค้งเด่นชัด มันทำให้เขาถูกใจเธอตั้งแต่วันแรกที่เห็น และสัญญาที่พิมพ์มาดาได้เซ็นนั้นก็เป็นฉบับพิเศษที่ทำขึ้นมาเพื่อเธอเพียงคนเดียว
“อาหารเย็นมาแล้วค่ะคุณท่าน” พิมพ์มาดาเอ่ยเรียกคนที่อยู่หลังม่านพร้อมกับจัดแจงวางอาหารลงบนโต๊ะ
อาร์เดนเปิดผ้าม่านออกมา แต่แทนที่จะนั่งลงบนเก้าอี้ เขากลับเดินมาหยุดยืนตรงหน้าของพิมพ์มาดาแทน
“คุณท่านต้องการอะไรเพิ่มเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ” หญิงสาวใบหน้าสะสวยเงยขึ้นมาถามเขา ในเมื่ออาหารก็วางครบแล้ว ทำไมเขาถึงไม่นั่งลงประจำที่เหมือนเช่นทุกวัน
“ฉันอยากได้คำตอบเรื่องที่คุยกับเธอเมื่อวาน”
“คะ คำตอบเหรอคะ แต่หนูยังไม่รู้เลยนะคะว่าการเป็นเด็กของคุณท่านต้องทำอะไรบ้าง” พิมพ์มาดาก้มหน้าหลบสายตา ยอดเงินที่เขาเสนอมันเยอะมาก แต่เธอเองก็ไม่แน่ใจว่าจะสามารถทำหน้าที่ตามที่อาร์เดนต้องการได้หรือเปล่า
“ขอแค่เธอตอบตกลง แล้วฉันจะเป็นคนสอนเธอเองทุกอย่าง งานไม่ยากหรอก แค่ทำตามคำสั่งของฉันก็แค่นั้นเอง” นัยน์ตาสีน้ำตาลเทาจ้องมองเธอแน่นิ่งอย่างคาดคั้นเอาคำตอบ ถึงจะยังไม่แน่ใจ แต่การจะหาเงินหลายแสนบาทได้ในเวลาเพียงสั้น ๆ ก็คงมีเพียงต้องตอบตกลงกับเขาเท่านั้น
“ตกลงค่ะ หนูยอมรับข้อเสนอค่ะ แต่ว่าหนูขอเบิกเงินส่วนนี้สิ้นเดือนนี้ได้เลยไหมคะ คือหนูอยากจะเอาไปทำเรื่องผ่าตัดให้คุณยายค่ะ” ทันทีที่เธอตอบตกลง รอยยิ้มกรุ้มกริ่มแพรวพราวก็ปรากฎขึ้นมาบนใบหน้าของอาร์เดน
“ได้สิ เรื่องเงินไม่มีปัญหาอยู่แล้ว งั้นก็เริ่มงานตอนนี้เลยก็แล้วกัน” พูดจบ มือหนาก็คว้าข้อมือของเธอให้เดินตามเข้ามาหลังม่าน แต่ไม่หยุดเพียงแค่ห้องทำงาน เขาพาเธอเดินมาเปิดประตูบานหนึ่ง ข้างหลังบานประตูน่าจะเป็นห้องนอน เพราะมีเตียงขนาดใหญ่วางอยู่ตรงกลางห้อง
“คะ คุณท่านคะ พาหนูเข้ามาในนี้ทำไมคะ”
พิมพ์มาดากวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้องนอนที่ทั้งใหญ่ทั้งกว้าง แล้วหัวใจดวงน้อย ๆ ก็ไหวสั่นเมื่อเธอเริ่มคิดได้ว่าการที่จะเป็นเด็กของคุณท่านต้องทำอะไรบ้างค่าตอบแทนมันถึงได้สูงขนาดนั้น
“แต่เราต้องทำความเข้าใจกันก่อน”
“ทำความเข้าใจเหรอคะ?”
ใบหน้ามนเอียงคอถามอย่างสงสัย ถ้ามันเป็นแบบที่เธอคิดก็ไม่เห็นจะต้องทำความเข้าใจอะไรมากมาย ถึงพิมพ์มาดาจะไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่ามาก่อน แต่เพื่อคุณยายเพียงคนเดียวเธอก็ยอมที่จะทำทุกอย่าง
“อันดับแรก เธอต้องเข้าใจก่อนว่าฉันเป็นคนขี้เบื่อ ชอบเปลี่ยนบรรยากาศ ไม่ชอบอะไรที่มันซ้ำซาก ฉะนั้นเธอจะต้องเป็นทุกอย่างตามที่ฉันต้องการ” พิมพ์มาดาพยักหน้าน้อย ๆ ตอบรับโดยไม่ขัด
“อันดับสอง เพื่อความสนิทสนมและการมีอารมณ์ร่วม จากนี้ไปเวลาอยู่กันสองคนฉันจะเรียกเธอว่าหนูพิมพ์ ส่วนเธอก็เรียกฉันว่า เฮียเดน”
“หนูพิมพ์ เฮียเดน เหรอคะ” นิ้วมือเรียวชี้เข้าหาตัวเอง แล้วก็ชี้ไปหาอีกคนที่ยืนอยู่ตรงข้าม นัยน์ตาคู่สวยเหมือนกำลังประมวลผลในสิ่งที่เขาพูด
“ใช่ค่ะ หนูพิมพ์เข้าใจถูกแล้ว และวันนี้หนูพิมพ์ต้องรับบทเป็นแม่บ้านคนสวยของเฮียเดน”
จู่ ๆ ใบหน้าคมก็เปลี่ยนอารมณ์กะทันหัน ทั้งคำพูดแทนตัวก็เปลี่ยนไปเหมือนกับเป็นคนละคน แต่ว่า..ทุกวันนี้เธอก็เป็นแม่บ้านอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง
“แต่หนูก็เป็นแม่บ้านอยู่แล้วนี่คะ”
“มันไม่เหมือนกัน นี่ชุดสำหรับวันนี้ หนูพิมพ์ไปเปลี่ยนมาก่อนนะคะ”
อาร์เดนเดินไปหยิบชุดที่อยู่ในตู้ออกมาให้เธอ ลักษณะและสีของชุดนั้นเหมือนกับที่พิมพ์มาดาใส่อยู่ไม่มีผิด แต่มันแค่เว้าตรงนั้น แหว่งตรงนี้ และสั้นกว่ามาก
“ชะ ชุดนี้เหรอคะ”
“ใช่ค่ะ รีบไปเปลี่ยนนะคะ เฮียไม่ชอบรออะไรนาน ๆ”
พิมพ์มาดาเดินหายเข้าไปในห้องสำหรับเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่นานก็ออกมา คนตัวเล็กหยุดยืนอยู่ตรงหน้าอาร์เดน มือก็พยายามดึงชุดที่แสนสั้นให้ปิดส่วนสงวน แต่ชุดนี้มันสั้นเกินไป ปิดก้นกลม ๆ ของเธอไม่มิดด้วยซ้ำ
ดวงตาคมเข้มจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าแทบจะไม่ละสายตา กะเอาไว้ไม่มีผิดถ้าเธอใส่ชุดนี้จะต้องปลุกอารมณ์ของเขาได้ดีแน่ ๆ
“งั้นมาเริ่มกันเลยนะคะ” ไม่ทันให้ตั้งตัว ลำแขนแกร่งก็โอบรั้งเอวบางให้มาแนบชิด
“เดี๋ยวค่ะคุณท่าน”
“บอกแล้วว่าให้เรียกเฮียเดน”
“เอ่อ เฮียเดนคะ หนูไม่เคย”
ใบหน้าสวยที่เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่องก้มลงหลบสายตาก่อนจะพูดอ้อมแอ้มออกมา เพราะวัน ๆ มัวแต่ทำงานหาเงิน แล้วก็ไปเรียน ไอ้เรื่องมีแฟนอะไรแบบนี้เธอไม่ประสีประสา
“เดี๋ยวเฮียสอนหนูพิมพ์เองนะคะ” เขาโน้มตัวลงกระซิบข้างหู แล้วก็เม้มดูดตรงติ่งหูเล็ก ทำเอาพิมพ์มาดาขนลุกชูชันไปทั่วทั้งตัว
“กลัวเหรอคะ ไม่ต้องกลัวนะ เรื่องแบบนี้เฮียเก่ง”
อาร์เดนช้อนเอาตัวของพิมพ์มาดาขึ้นมาไว้ในอ้อมกอด ก่อนที่จะพาเธอไปวางลงบนเตียงนุ่ม นัยน์ตาชวนฝันของเขาประสานกับดวงตาของเธอ แค่นี้ก็ทำเอาพิมพ์มาดาแน่นิ่งราวกับถูกมนต์สะกด
“งั้นมาเริ่มกันเลยนะคะ” ยังไม่ทันจะตอบ ริมฝีปากอุ่นก็ประกบลงมาที่ปากบางเล็กของเธอ อาร์เดนดูดดึงพร้อมกับขบงับลงมาเบา ๆ
“ฮื่อ เฮีย” อยากจะเอ่ยปากถามอะไรบางอย่าง แต่กลับเป็นเปิดโอกาสให้ลิ้นอุ่นชื้นสอดแทรกเข้ามาข้างใน ปลายลิ้นเรียวไล่ต้อนอยู่ข้างในโพรงปากนุ่ม รสจูบครั้งแรกเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ ทำเอาสมองคนตัวเล็กตื้อตันไปหมด ยิ่งเผยอปากรับเหมือนจูบนี้ก็ยิ่งเร่าร้อนมากขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับต้องการบดขยี้ริมฝีปากเธอให้ละลายหายไปเสียให้ได้
“เฮียเดน” เมื่อปากบางเป็นอิสระ เธอก็เอ่ยเรียกชื่ออาร์เดนด้วยน้ำเสียงหวานเยิ้ม โดยที่ไม่รู้ตัวเองเลยว่าน้ำเสียงของเธอมีผลต่ออารมณ์ของเขามากขนาดไหน
“ไหน ลองเรียกเฮียเดนขา สิคะ”
“เฮียเดนขา”
“เด็กดีของเฮีย” แค่จูบยังทำเอาคนใต้ร่างแทบจะประคองสติไว้ไม่ได้ ยอมทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย หากถ้ารุกหนักกว่านี้เธอจะเป็นอย่างไรนะ ใบหน้าคมหยักยิ้มมุมปากเมื่อกำลังจินตนาการถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น แค่คิดไอ้ท่อนเนื้อที่นอนหลับอยู่ก็พองโตอัดแน่นอยู่ข้างในจนปวดหนึบไปหมด
/////////
เฮียหลอกกินเด็ก^-^'
- ผู้เขียน
