พรบุหลันคาดเดาได้เลยว่าโทรศัพท์ของเธอที่อยู่กับเขาคงมากมายไปด้วยสายเรียกเข้านับครั้งไม่ถ้วน เพราะเธอรับปากกับภากรว่าจะโทร. บอกความคืบหน้าทุกช่วงเวลากับเขา เพื่อเขาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง แต่ตั้งแต่มาถึงที่หน้าออฟฟิศของแฟรงเกนส์ เธอก็ยังไม่ได้โทร. บอกเขาเลยสักครั้ง
เพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับการสัมภาษณ์งาน กับเหตุการณ์หลายๆ อย่างที่เกิดขึ้น จนกายพาเธอมาที่นี่ เธอก็มัวแต่มองสิ่งรอบตัวเพราะต้องการจะจดจำเส้นทางให้มากที่สุด สุดท้ายแล้วเธอก็ไม่ได้ติดต่อภากรไปเลยตั้งแต่เช้าจนถึงค่ำ เชื่อได้ว่าป่านนี้ภากรและเกศราจะต้องเป็นห่วงเธอมากแน่
คิดแล้วพรบุหลันก็น้ำตารื้นขึ้นมาจนได้ เมื่อสิ่งที่ภากรเตือนไว้ทั้งหมดนั้นไม่ผิดเลย เธอไม่ควรมา แต่เพราะเธอเชื่อมั่นใจหัวใจตัวเอง เหตุการณ์จึงกลายเป็นแบบนี้ เธอน่าจะเจียมตัวให้มาก ไม่คิดเพ้อฝันไปเพราะความหล่อเหลาของเขา ไม่คิดเข้าข้างตัวเองว่ารู้จักผู
