“ฉันให้เวลาเธอสิบนาที คิดว่าจะทำตามข้อเสนอของฉันหรือเปล่า ถ้าเธอกล้าทำ ฉันก็กล้าให้เธอไป”
“เดี๋ยวค่ะ คุณจะไม่หลอกฉันจริงๆ นะ”
“อดีตที่ผ่านมาฉันเป็นคนถูกหลอก ถ้าสิบนาทีแล้วเธอไม่เข้าไป ฉันจะคิดเกมใหม่มาเล่นด้วย”
พรบุหลันมองตามร่างสูงใหญ่ที่เดินตรงไปสู่ห้องนอนของเขา ก่อนจะก้มมองร่างกายของตัวเองและเงาสะท้อนจากตู้กระจกที่แสดงของประดับราคาแพง
หยาดน้ำตาไหลอาบลงมาเป็นสาย ดวงตาจ้องมองแต่เพียงเงาสะท้อนนั้น เพราะแม้เงานั้นจะดูเหมือนกับว่าเธอเองก็เป็นของประดับอย่างหนึ่งที่บรรจุอยู่บนชั้นแสดง ทว่าเธอกลับเป็นของที่ไร้ราคาหาค่างวดไม่ได้เลย เพราะข้อเสนอของอารัญครั้งนี้ร้ายแรงกว่าเมื่อครั้งที่สั่งให้เธอแก้ผ้าเต้นให้เขาดูเสียอีก เขาต้องการให้เธอเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของตัวเอง เพื่อแลกกับอิสรภาพที่ไม่มีใครรับประกันได้ว่าเขาจะทำตามคำพูด
‘ถ้าเธอกล้าคลาน
