“อา...คุณอารัญ...อื๊อ...”
ความรุนแรง ความเร่าร้อน ความเจ็บปวดปะปนมากับความหฤหรรษ์ที่ไม่เคยสัมผัส ทำให้หัวใจของพรบุหลันแตกกระเจิง สมองที่มึนงงไปกับรสจูบจาบจ้วงกำลังสับสนและลอยคว้างเพราะสิ่งที่ตรงเข้ามาสัมผัส
“คุณ...อื๊อ...”
ริมฝีปากของเขาเคลื่อนไปหยุดเหนือเนินอก ก่อนที่ความอบอุ่นจะครอบครองยอดดอกไม้ชูชันของเธอ พรบุหลันสะท้านจนต้องเปิดตาขึ้นมอง และก็ได้เห็นสิ่งที่ตรงกับความคิด เพราะใบหน้าของเขาลอยเด่นอยู่เหนือเนินอกของเธอจริงๆ และความฉ่ำชื้นจากที่เขามอบให้ก็ทำให้เธอเสียจริตไปแล้ว
ทั่วทั้งร่างกายราวกับมีไฟแผดเผา ร้อนจนเธอต้องแอ่นอกเข้าหาความฉ่ำชื้นที่ตวัดเลียไล้ไม่หยุด และเมื่อเขากอบกุมปทุมทั้งสองดอกเข้าด้วยกัน ก็ขยับริมฝีปากเลียไล้ยอดบัวทั้งสองสลับกันไปมา เธอก็ดิ้นพราดเพราะความเสียวซ่านจู่โจมจนสั่งการร่างกายไม่ได้ รู้แต่ว่าเธอต้องการมาก
