ชินอ๋องเฉินเทียนอี้ซวนเซไปหลายก้าว หลังจากได้ยินในประโยคที่เสี่ยวจิ่วกล่าวมา มือทั้งสองข้างของเขาบีบไปที่ต้นแขนของ นางอย่างไม่รู้ตัว
"ตกเหว!!! "
ความสนใจเดียวของชินอ๋องเฉินเทียนอี้ในตอนนี้ ตกอยู่ที่ถ้อยคำเมื่อสักครู่ของเสี่ยวจิ่วจนหมดสิ้น จึงไม่ได้หันมาสนใจสถานการณ์รอบด้านแม้แต่น้อย ว่ายังมีบุคคลอื่นอยู่ที่นี้ด้วย
กลุ่มชายฉกรรจ์ที่เหลือ ก็มิได้เข้ามาทำร้ายชินอ๋องเฉินเทียนอี้ ที่ในตอนนี้เหมือนกับคนจิตใจไม่อยู่กับร่องกับรอยเสียแล้ว พวกเขาเพียงแต่จ้องมองไปยังบุรุษที่ได้ขึ้นชื่อว่าเก่งกาจที่สุดในแคว้นอย่างหวาดกลัว
"ฆ่าพวกมันให้หมด และเหลือไว้หนึ่งชีวิต เพื่อสืบหาเบาะแสที่เหลือ"
เมื่อเขากลับมามีสติอีกครั้ง ก็ไม่รอช้าสั่งการคนของตนเองออกไปอย่าง รวดเร็ว หากเขาไม่ชะล่าใจคิดว่าเป็นเพียงแค่การเรียกร้องความสนใจของนาง เรื่องราวน่าเศร้านี้คงไม่เกิดขึ้น และบุตรของเขาคงจะไม่เสียชีวิตตั้งแต่อยู่ในครร
