อันวาใช้แรงดึงลังพาเลทบางส่วนออก พอที่จะมองเห็นหญิงสาว และมีช่องว่างมากพอที่เธอจะปีนออกมาได้ เขายื่นมือไปดึงปารวีขึ้นมาจากซอกของลังไม้ และกล่องบรรจุชาหลายสิบกล่อง คนภายนอกมองไม่เห็นทั้งสอง มีเพียงเสียงสนทนาเท่านั้นที่เล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน
“บัดสีปาก” พ่อเลี้ยงหนุ่มทวนคำที่เมธาวีบอกเมื่อครู่ “หรือว่า...” สิ้นสุดความคิดชายหนุ่มก็รีบสาวเท้าเข้าไปข้างในทันทีกองเพลิงในใจยิ่งโหมปะทุขึ้นอย่างรุนแรงกว่าเดิม
อันวาต้องเข้าไปช่วยดึงเธอขึ้น จังหวะนั้นพ่อเลี้ยงธามส์เดินเข้ามาได้ยินเสียงพอดี รษาเองก็เดินเข้าไปหยิบของที่อยู่อีกห้องไม่ได้อยู่ตรงนั้น
“โอ๊ย! เบาๆ สิคะคุณอันวา รวีปวดระบมก้นไปหมดแล้วค่ะ”
“อดทนอีกนิดนะครับคุณรวี ทนเจ็บอีกหน่อย อีกนิดเดียวเท่านั้นก็จะออกแล้ว” อันวาพยายามดึงร่างของปารวีออกจากซอก ทั้งที่หญิงสาวทำหน้าเหยเกซี้ดปากไม่หยุด เหมือนเจ็บปวดมาก
“โอ๊ย!...ซี้ด!...เบาๆ ค่ะ รวีเจ็บก้น
