"ตาหนูไปโดนอะไรมา" พอสุพจน์เห็นสภาพของไลยาแล้วถึงกับตกใจ เพราะขอบตาเริ่มจะบวมแดง
"ลัยซุ่มซ่ามเองค่ะ ท่านทานอะไรหน่อยนะ" หญิงสาวได้เตรียมอาหารใหม่ทุกอย่างแล้ว และยกมาให้ท่านถึงบนห้อง
"มันทำอะไรหนูหรือเปล่า" ท่านหมายถึงลูกชายตัวแสบ
"เปล่าค่ะ.. เขาทำอะไรลัยไม่ได้หรอก"
"หนูแน่ใจนะ"
หญิงสาวแค่อยากจะพูดให้ท่านสบายใจ เพราะหมอก็บอกว่าอย่าให้ท่านเครียด
"ลัยอยากจะจ้างพยาบาลพิเศษมาดูแลท่านโดยเฉพาะ ท่านคิดว่ายังไงคะ" หญิงสาวได้พูดขึ้นระหว่างที่ท่านกำลังทานข้าว
"เรื่องนี้แล้วแต่หนูเลย หนูก็ปรึกษากับกวินทร์มันแล้วกัน" เพราะยังไงกวินทร์ก็รู้เรื่องที่ป่วยแล้ว และกวินทร์คงจะไม่เอาเรื่องนี้ไปพูดกับแม่แน่
"เรื่องคุณภาคินทร์ท่านไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของลัยเอง ท่านแค่พักผ่อนทำใจให้สบาย"
ก๊อก!! ก๊อก!! ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่นั้น ได้มีเสียงเคาะห้องอย่างแรง
"ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก
