เมียในสมรส

"ถ้าแกแต่งงานกับหนูไลยา พ่อถึงจะยกหุ้นของบริษัททั้งหมดให้แก" พอสิ้นคำพูดของชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะในห้องโอโถ คนที่เพิ่งจะได้ยินถึงกับตกใจ "คุณจะทำแบบนี้กับลูกไม่ได้นะ" กรรณิการ์ภรรยาของผู้ชายที่เพิ่งจะพูดจบประโยคไป นางถึงกับโวยวายขึ้นมา "ใครคือไลยา ผมไม่แต่ง!" ชายหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลา คิ้วหนาของเขาขมวดคิ้วเข้าหากันจนเป็นปม สายตามองผู้เป็นพ่อที่เป็นประมุขของบ้าน "ก็ได้ถ้ามันไม่แต่งงานกับหนูไลยา ถ้างั้นจะให้กวินทร์แต่งแทนแล้วกัน แต่ถ้าใครที่แต่งกับหนูไลยาพ่อจะยกหุ้นบริษัทนั้นให้คนนั้นทันที แคร่กๆๆ" พอสุพจน์พูดจบประโยคท่านถึงกับไอออกมาเพราะว่ากำลังป่วยหนัก แต่ฝืนตัวเองว่าไม่ได้เป็นอะไร "เดี๋ยวก่อนนะครับ มีใครฟังผมบ้าง ผู้หญิงที่ชื่อไลยาเป็นใคร แล้วหล่อนมาเกี่ยวอะไรกับหุ้นของบริษัท" ภาคินทร์เริ่มใช้คำพูดที่รุนแรง เพราะว่าตอนนี้เขาไม่พอใจเอามาก ๆ กับการตัดสินใจของผู้เป็นพ่อ "จะเป็นใครซะอีกละ ก็ลูกอีนังเมียน้อยไง" กรรณิการ์พูดถึงผู้หญิงอีกคนแบบจิกปากจิกคอ "เมียน้อย?" ชายหนุ่มคิดขึ้นได้ เพราะคำนี้เขาได้ยินแม่พูดเป่าหูมาเป็นสิบๆ ปีแล้ว "ผมบอกคุณกี่ครั้งแล้ว ว่าผมกับไลลาไม่ได้เป็นอะไรกัน" "ฉันคงเชื่อคุณตายล่ะ และสมบัติทุกอย่างมันคือของวงศ์ตระกูลฉัน คุณไม่มีสิทธิ์จะไปยกให้ใครทั้งนั้น" "คุณอย่าลืมนะ ตั้งแต่สมัยพ่อของคุณ ถ้าไม่ได้ผมมากอบกู้ ป่านนี้วงศ์ตระกูลคุณคงไม่เหลือแม้แต่ชื่อ และกวินทร์.. ก็มีสิทธิ์ในสมบัติของผมทุกอย่างเท่ากับภาคินทร์" กวินทร์คือหลานชายแท้ๆ ของสุพจน์ พ่อกับแม่ของกวินทร์เกิดอุบัติเหตุตั้งแต่เขายังเล็กๆ สุพจน์ก็เลยรับเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม แต่กรรณิการ์ ไม่เคยชอบขี้หน้ากวินทร์เลย เพราะนางกลัวว่า จะมาแย่งสมบัติของลูกชายนาง "กรี๊ดดด" เวลาที่กรรณิการ์ไม่พอใจ ก็ชอบใช้อารมณ์ร้องกรี๊ดและปาข้าวของ "ไลยางั้นเหรอ!?" ภาคินทร์เห็นว่าเรื่องคงจะไม่จบง่ายเขาก็เลย ปลีกตัวออกมาจากตรงนั้น สุพจน์รู้ดีว่า ภรรยาของเขานอกใจมาได้หลายปีแล้ว โดยการเลี้ยงเด็กหนุ่มไว้ เพื่อระบายความใคร่ ตอนนี้เขาป่วย..แต่ก็ไม่อยากจะเปิดเผยอาการป่วยให้ภรรยารู้ ที่ต้องทำแบบนั้นเพราะว่าภาคินทร์เชื่อและไว้ใจแม่ของเขามาก ไม่ว่าแม่จะพูดอะไร ลูกชายก็ไม่เคยขัดใจแม่เลย สุพจน์จึงหาผู้หญิงที่ไว้ใจได้มาดูแลลูกชาย และสมบัติที่เขาได้สร้างมันขึ้นมาด้วยมือของเขาเอง สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง เวลา 21 : 09 น. "ทางนี้" กล้าหาญเรียกใครบางคนที่เพิ่งจะเดินเข้ามา "พวกมึงมานานหรือยังวะ" ผู้ชายที่เข้ามาใหม่เดินตรงไปที่โต๊ะรวมกลุ่มกับเพื่อนทันที "ก็มาสักพักแล้ว" "เหมือนกับพวกมึงรู้ใจกูเลยว่ะ วันนี้อยากดื่มแรงๆ อยู่พอดี" แล้วชายหนุ่มที่เข้ามาใหม่ก็ได้ทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา คนที่เข้ามาใหม่ก็คือภาคินทร์นั่นเอง และพวกเพื่อนๆ ก๊วนนี้เป็นเพื่อนของเขาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม มี.. กล้าหาญ เต้ย จิ๊กซอว์ และชาเย็น สมัยก่อนทั้ง 5 ชอบการขับบิ๊กไบค์ไปออกทริปตามต่างจังหวัดบ่อยๆ "คุณภาคินทร์กลุ้มใจเรื่องอะไรคะ ทำไมถึงอยากดื่ม" แนนคือแฟนสาวของกล้าหาญ ทั้งสองคบกันมาได้ปีกว่าแล้ว "ก็เรื่องที่บ้านนั่นแหละครับ" เขาพูดแค่นั้นแล้วก็หยุด "พอดีเลยค่ะวันนี้แนนชวนวิกามาดื่มด้วย เดี๋ยวเธอคงจะมา" วิกาคือเพื่อนสนิทของแนน เธอแอบสนใจภาคินทร์มาตั้งแต่ได้ยินที่แนนพูดถึงครั้งแรก และวิกาก็พยายามจะตีสนิทภาคินทร์ จนตอนนี้เธอทำได้สำเร็จ อีกมุมหนึ่งของสถานบันเทิงแห่งนั้น.. "อุ๊ย.. ขอโทษค่ะ" "นี่เธอเดินยังไง.. ไม่ดูตาม้าตาเรือเลย!!" พอวิกาเดินเข้ามาในผับก็ถูกผู้หญิงคนหนึ่งเดินชนเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ "เอ้า!! คุณจะเอายังไง ฉันก็ขอโทษคุณแล้วไง" "ดูการแต่งตัวก็เหมือนผู้หญิงกลางคืน.. ยังทำปากเก่งอีก" วิกาพูดด้วยหน้าตาและคำพูดที่ดูถูกอีกฝ่าย "พ่อแม่ของคุณไม่เคยสั่งสอนหรือคะ ว่า.. ไม่ให้พูดถึงคนอื่นแบบนั้น" "กรี๊ดด!! พ่อแม่มึงน่ะสิไม่สั่งสอน!!" เพี๊ยะ!! วิกาตบเข้าที่ใบหน้าของผู้หญิงอีกคนอย่างแรงโดยที่เธอไม่ได้ตั้งตัว "เธอตบฉันทำไม!!" ผู้หญิงคนที่ถูกตบโมโหมาก คว้าข้อมือของวิกาไว้เหมือนกับเธอจะเอาคืน "ปล่อยกูนะ อีโสโครก! อีผู้หญิงกลางคืน! อีตัว!!" วิกาพยายามใช้ทุกคำพูดเพื่อดูถูกอีกฝ่าย "ทางนั้นเขามีอะไรกัน สงสัยจะมีคนทะเลาะกันหรือเปล่า" พอแนนเห็นคนจับกลุ่มกัน ก็เลยหันไปพูดกับกล้าหาญที่นั่งอยู่ด้านข้าง แล้วทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นก็มองไป มุมที่กำลังชุลมุนกันอยู่ จนตอนนี้การ์ดของผับ ได้ออกมาห้ามศึกครั้งนี้แล้วทุกคนก็แยกย้าย "เราไม่รู้ว่าเป็นวิกา ถ้าไม่งั้นเราไปช่วยแล้ว" พอวิกาเดินมารวมกลุ่มกับเพื่อน เธอก็เล่าเหตุการณ์ให้เพื่อนฟัง ด้วยการพูดป้ายสีให้อีกฝ่ายดูเป็นคนเลวไปเลย "ช่างมันเถอะ เราไม่ใส่ใจหรอก ว่าแต่คุณภาคินทร์คิดยังไงคะ ทำไมถึงอยากดื่ม" บอกว่าไม่สนใจแต่ก็เล่าทุกอย่างไปจนหมดไส้หมดพุง แล้ววิกาก็เริ่มให้ความสนใจกับผู้ชายที่นั่งอยู่ด้านข้างของเธอ ด้วยการเอาหุ่นที่เซ็กซี่ของเธอยั่วภาคินทร์ มาที่คู่กรณีของวิกา "เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นไลยา" "ก็มีหมาบ้าน่ะสิ อยู่ดีๆ มากัดฉัน" "หมาที่ไหน ใครเขาปล่อยหมาเข้าผับกัน" เมษาคือเพื่อนสนิทของไลยา ตอนที่เกิดเหตุการณ์ชุลมุนเมื่อสักครู่เมษาไปเข้าห้องน้ำ พอออกมาก็ดูเหมือนว่าเหตุการณ์จะปกติ แต่ดูจากสีหน้าของเพื่อนแล้วไม่ปกติเลย "ฉันเจอแล้ว นั่นไงหมาบ้าตัวนั้นไง" ทั้งสองเดินมานั่งที่โต๊ะไม่ไกลจากวิกานัก