วันหนึ่งกุ้ยฉินนึกถึงชายเร่ร่อนทั้งสองคนอย่างหมิงเช่อและฉางจวนจึงปรึกษากับสามีว่าอยากรับทั้งสองมาดูแลเลี้ยงดูเป็นการตอบแทนที่ได้ช่วยชีวิตเราเอาไว้ นางเคยสัญญากับพวกเขาว่าหากมีโอกาสในชาติหน้าจะทำเช่นนี้ซึ่งเยี่ยนเฟยก็เห็นด้วยกับความคิดนั้น คนงามจึงใช้โอกาสนี้ลองเอ่ยปากขออนุญาตท่านอาเดินทางตามไปกับขบวนขนส่งเกลือของตระกูลหวังเพื่อตามหาคนเร่ร่อนทั้งสอง ซึ่งแน่นอนว่าแสร้งทำเป็นต้องการทำงานเพื่อขอเงินใช้จ่ายเพิ่มและมันก็ได้ผล ยิ่งพวกเขาทำตัวน่าสงสารไร้ทางสู้มากเท่าไหร่ หญิงโฉดชายชั่วก็จะย่ามใจมากขึ้นเท่านั้น
ใช้เวลาหลายวันกว่าจะมาถึงเมืองเล็ก ๆ ที่ชายเร่ร่อนทั้งสองอยู่ กุ้ยฉินออกอุบายบอกหัวหน้าคณะเดินทางว่าตนต้องการแยกไปซื้อของฝากให้ท่านอาทำให้หลบเลี่ยงหูตาของคนในขบวนมาได้ เดินเท้าจากจุดเดิมไม่ไกลก็พบบ้านหลังน้อยของหมิงเช่อและฉางจวนที่ยังคงซอมซ่อไม่ต่างจากเดิม กระทั่งทั้งสองกลับมาจากการไปเร่ร่อ
