“เรื่องนั้นพี่มีเหตุผล...ว่าแต่เจ้าเถิดฮูหยิน เจ้าเองก็ย้อนเวลามาเหมือนพี่ใช่หรือไม่…” คำถามของเขาทำเอาคนงามเบิกตาโต ไม่รู้จะตกใจอะไรก่อนดีระหว่างสามีพูดโดยไม่ติดอ่างเหมือนคนปกติทั่วไปหรือว่าตกใจเรื่องที่เขาเองก็ย้อนเวลากลับมาเช่นกัน เนื่องจากคิดมาตลอดว่ามีแค่นางที่เจอเรื่องน่าเหลือเชื่อนี้
“ท่านพี่ก็ย้อนเวลากลับมาเหมือนข้าอย่างนั้นหรือเจ้าคะ ข้านึกว่ามีเพียงข้าคนเดียวเสียอีก” ใจดวงน้อยเต้นกระหน่ำราวกับกลองศึก ไม่คิดเลยว่าเราสองคนจะได้รับโอกาสจากสวรรค์
“พี่เองก็คิดเช่นนั้นในตอนแรก นับว่าโชคดี...โชคชะตาคงไม่ต้องการให้คนชั่วช้าอย่างพวกมันอยู่อย่างสุขสบายเป็นแน่” อวี่ถงเล่าเรื่องตอนที่ตนเป็นวิญญาณให้ภรรยาฟัง รวมถึงกระจกบานใหญ่ที่อยู่ท่ามกลางความมืดมิดนั่นด้วย ซึ่งตรงกับสิ่งที่ร่างบางเจอมานางจึงเชื่อสนิทใจ
“ฮูหยิน...อันที่จริงแล้วพี่มิใช่อวี่ถงคนเลี้ยงม้าของจวนหวังหรอกนะ…” ใบหน้าคมเข้มเต็มไ
