บทที่ 7

1120 คำ
บทที่ 4           “ขอต้อนรับเข้าสู่วิลล่าคาลร์ราครับ”           ฟาธิสกระซิบชิดใบหูเล็ก ขณะก้าวเท้าเข้ามาภายในวิลล่าหลังใหญ่ของตนเอง ทว่าหาได้วางร่างบางระหงลงในห้องนั่งเล่นไม่ ชายหนุ่มกลับอุ้มพันธิสาตรงไปยังห้องนอนของตนเองในทันที           “คุณฟาธิส วางฉันลงได้แล้ว ไม่ต้องอุ้มฉันก็ได้ค่ะ”           พันธิสาร้องประท้วง พร้อมกับดิ้นอยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่ง หวังให้ ฟาธิสวางเธอลงสักที เพราะขณะถูกอุ้มเนื้อแนบเนื้อ เรือนร่างแนบชิดกับกายกำยำ ทำเอาเธอใจสั่น วาบหวามราวกับถูกกระแสไฟช็อตในตลอดเวลา           ฟาธิสไม่สนใจฟังเสียงร้องประท้วงของพันธิสา ยังคงอุ้มร่างบางระหงไว้ในอ้อมแขน กระทั่งเดินมาถึงห้องนอนใหญ่หรูหราของตนเอง           “พร้อมสำหรับการทำหน้าที่เมียของผมหรือยัง คานิม”           พันธิสาเบิกตาโพล้งกับคำถามกระซิบพร่าอยู่ชิดใบหูของเธอ พอถูกวางลงกับพื้นก็ทำท่ากระโดดหนี โดยไม่ลืมร้องโวยวายด้วย           “ใครเป็นเมียคุณ อีตาบ้า ฉันสมัครงานมาเป็นเฮาซ-ไวซ เป็นแม่บ้าน เป็นคนใช้ให้กับคุณ ไม่ได้สมัครงานเพื่อมาเป็นเมียของคุณน่ะ”           ฟาธิสกระตุกยิ้มกับคำร้องโวยวาย พอพันธิสาเขย่งเท้าเดินหนีทั้งๆ ยังปวดข้อเท้าอยู่ ก็สืบเท้าช้าๆ ทว่าเต็มไปด้วยความมั่นคงไล่ต้อนไปเรื่อยๆ ดวง ตาคมกริบทอดมองร่างบางระหงตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยแววตาแพรวพราวเต็มไปด้วยไฟปรารถนา           “ใครบอกคุณว่าผมรับสมัครเฮาซ-ไวซ ผมระบุชัดเจนตอนที่คุยกับคุณว่าผมต้องการไวซ (wife) ต้องการเมียมาคอยปรนนิบัติผมบนเตียง และคุณก็ตอบตกลงด้วย ว่าต้องการเป็นเมียของผม”           “ฉันไม่ได้ตอบตกลงเป็นเมียคุณสักหน่อย ที่ฉันตกลงยอมมาทำงานกับคุณเพราะคิดว่าคุณต้องการแม่บ้าน ต้องการคนรับใช้ ได้ยินไหมคุณฟาธิส”           “แต่ผมต้องการเมีย และผมก็พิมพ์บอกคุณไปแล้วว่าผมรับสมัครเมีย เข้าใจที่ผมพูดไหม คานิม” ฟาธิสย้ำคำเสียงหนักแน่น           พันธิสากัดฟันดังกรอดๆ นึกถึงตอนที่อ่านข้อความของฟาธิส ซึ่งอีกฝ่ายพิมพ์เช่นดั่งที่พูดมาเมื่อสักครู่ว่าต้องการไวซ หรือเมีย และเธอเองก็รู้สึกตะหงิดๆ ใจ แต่แพรไหมกลับค้านว่าฟาธิสอาจจะพิมพ์ผิดก็ได้           “คนบ้าอะไร รับสมัครเมียผ่านอินเตอร์เน็ต”           พันธิสาอดไม่ได้ที่จะแขวะคนตรงหน้า เกิดมาเพิ่งเคยเจอคนรับสมัครหาเมียข้ามโลก           “ไม่บ้าหรอกครับ คานิม ผมก็แค่ต้องการมีเมียไว้กอดให้คลายหนาวในตอนค่ำคืนก็เท่านั้นเอง”           ฟาธิสเอ่ยตอบพร้อมด้วยรอยยิ้มระบายทั่วใบหน้าคมเข้ม เดินไล่ต้อนพันธิสาจนกระทั่งหญิงสาวเดินมาจนมุมตรงเตียงใหญ่กลางห้อง           “ไปกอดหมอนข้างแทนเลย คุณฟาธิส”           พันธิสาตวาดแว้ด ใบหน้าถอดสีซีด เมื่อก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ จนรู้สึกได้ว่าตนเองเดินมาชนเข้ากับขอบเตียงกว้าง ซ้ำร้ายยังโดนฟาธิสผลักเบาๆ กระทั้งเธอล้มไปนั่งอยู่บนเตียงและถูกกักขังด้วยร่างใหญ่กำยำที่มายืนดักหน้า ทำให้เธอดิ้นหนีไปไหนไม่ได้           “ผมไม่ชอบกอดหมอนข้าง มันไม่นุ่มนิ่ม ไม่หอมละมุนเหมือนผิวกายของคุณ”           ฟาธิสลดใบหน้าลงต่ำจนริมฝีปากร้อนผะผ่าวปัดแผ่วเบากับเรียวปากอิ่ม ซึ่งพันธิสารีบเบือนหน้าหนีอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกัน           “ให้ฉันกลับประเทศไทยเถอะนะคะคุณฟาธิส รูปหล่อ พ่อรวยอย่างคุณ เปิดรับสมัครเมียไม่ถึงนาทีก็มีสาวๆ คลิกมาสมัครเป็นร้อยเป็นพันให้คุณเลือกไม่หวาดไม่ไหว”           พันธิสาพยายามเอ่ยตะล่อมฟาธิส ซึ่งอีกฝ่ายทอดสายตาจ้องมองเธอด้วยไฟแห่งปรารถนา ทำเอาเธอใจสั่นแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่           ฟาธิสจ้องมองพันธิสาเขม็ง เอ่ยตอบเสียงหนักแน่น พร้อมๆ กับเริ่มปลดเสื้อเชิ้ตของตัวเองไปด้วย           “ผมต้องการคุณคนเดียวเท่านั้นพันธิสา”           “ไม่เอา...ฉันไม่ต้องการคุณ”           พันธิสาร้องโวยวายผลักคนตัวใหญ่ให้ถอยออกห่าง แต่เหมือนผลักกำแพงหินไม่มีผิด เพราะร่างใหญ่กำยำไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่นิดเดียว           “คุณไม่ต้องการผมก็ไม่เป็นไร เอาเป็นว่าผมต้องการคุณฝ่ายเดียวก็แล้วกัน และตอนนี้ผมอยากให้คุณทำหน้าที่เมียให้กับผมแล้ว”           ฟาธิสสะบัดเสื้อเชิ้ตพ้นตัว เผยให้เห็นแผงอกกว้างเต็มไปด้วยมัดกล้ามมีไรขนขึ้นประปราย และไม่ใช่แค่เพียงเสื้อเชิ้ตเท่านั้นที่ถูกปลดออก ชายหนุ่มกำลังจะปลดกางเกงราคาแพงออกจากตัวด้วย           “คุณ...คุณ...ฟาธิส...จะทำอะไร”           ช่างเป็นคำถามที่โง่ยิ่งนัก ทั้งๆ เห็นฟาธิสกำลังปลดตะขอและรูดซิปกางเกงลงจนสุดทาง แต่พันธิสาก็ยังคงละล่ำละลักเอ่ยถามออกมา           “ถามได้ว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ ก็เห็นอยู่แล้วนี่ว่าผมกำลังถอดกางเกง”           “ถอดทำไม” พันธิสาตวาดถามเสียงดัง           ฟาธิสทั้งขำ ทั้งโมโหคนที่ตวาดแว้ดเล่มเกมยี่สิบคำถามกับเขา           “ผมกำลังจะเมคเลิฟกับคุณยังไงล่ะ คานิม และกำลังจะถอดเสื้อของคุณออกด้วย”           “กรี๊ดดด...อย่านะ ไอ้บ้า!”           พันธิสากรี๊ดร้องเสียงดังลั่น ขยับกายถอยหนีอย่างรวดเร็ว แต่มีหรือที่กวางน้อยอย่างพันธิสาจะหนีพ้นเงื้อมมือของราชสีห์ไปได้           ร่างใหญ่กำยำเปล่าเปลือยกระโจนขึ้นไปบนเตียงอย่างรวดเร็ว ตะครุบร่างเล็กไว้ กดทาบทับไม่ให้พันธิสาดิ้นรนหนีไปไหนได้           “ผมอยากเมคเลิฟกับคุณเดี๋ยวนี้ รู้ไหมว่าเรือนกายของผมตื่นตัวพรั่งพร้อมตั้งแต่นาทีแรกที่ได้จูบคุณแล้ว”           “อย่านะ คุณฟาธิส”           พันธิสาร้องห้ามเสียงหลง มือเล็กยกขึ้นสูงหมายจะซัดหนักๆ ไปบนใบหน้าคมเข้ม แต่ฟาธิสรู้เท่าทันรีบจับยึดมือเล็กทั้งสองข้างไว้เหนือศีรษะของเจ้าตัว           “ผมอยากจูบคุณไปทั้งตัว”           “คุณฟาธิส ปล่อยฉันไปนะคะ คุณเอ่อ...อยากได้เมียใช่ไหมคะ เดี๋ยวฉันช่วยเปิดรับสมัคร ควานหาเมียให้คุณเองนะคะ”           พันธิสาตะล่อมเสียงสั่น รับรู้ได้ถึงกายแข็งขึงที่กดแนบชิดกับเรือนร่างของเธอ ทำเอาใจสั่นรัว วาบหวามไปทั่วทุกอณูของร่างกาย 
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม