บทที่ 10
ฟาธิสขับรถออกมาจากวิลล่าของตนเองในอีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา ชายหนุ่มหันไปทอดสายตามองพันธิสา ซึ่งเอนศีรษะซบกับบ่ากว้างของเขาด้วยแววแห่งรัก พร้อมกับเอ่ยแซวกลั้วเสียงหัวเราะร่วน
“ถึงกับหมดแรงเลยหรือครับ”
“ไม่หมดแรงก็แปลกแล้วล่ะคะ”
พันธิสามองค้อนขณะตอบกลับ ยังคงเขินอายหน้าแดงซ่าน รสเสน่หาอันแสนเร่าร้อนยังคงอาบลึกทั่วเรือนร่าง หมดเรี่ยวแรงไปกับบทรักอันแสนหฤหรรษ์ ที่ฟาธิสนำพาโรมรัน โดยผลัดกันเป็นฝ่ายคุมเกมรัก ส่งให้เธอและฟาธิสโผทะยานสู่จุดสูงสุดของความหรรษากระสันซ่านถึงสองครั้งสองครา
ฟาธิสหัวเราะร่วนละสายตาจากท้องถนนชั่วครู่ เอียงใบหน้ามากดจุมพิตบนศีรษะกลมทุย สูดกลิ่นหอมอ่อนๆ เข้าสู่ปอดลึกๆ จับมือเล็กมากดบนริมฝีปากด้วยกริยาทะนุถนอม พลางกระซิบบอกถึงความต้องการของตนเองด้วยน้ำเสียงกระเส่า
“ผมมีความสุขที่สุด...คานิม...ผม
