เย่วชิงเร่งรีบเดินกลับไปที่โรงเตี๊ยม เพื่อไปรับจูลี่เมื่อได้ตกลงซื้อขายจวนจนเสร็จสิ้น ยามนี้จวนหลังนั้นก็พร้อมสำหรับการย้ายเข้าอยู่แล้ว เนื่องจากเจ้าหน้าที่ในศาลาว่าการแจ้งว่า จวนที่นางซื้อมีบ่าวไพร่คอยทำความสะอาดอยู่ทุกวัน
โฉมสะคราญเดินผ่านย่านร้านค้าในเมืองเสิ่นหนาน ยามนี้ชาวเมืองต่างออกมาจับจ่ายใช้สอยในยามเช้า นางกวาดสายตามองไปรอบๆด้วยความพึงพอใจ ที่เมืองเสิ่นหนานมีย่านการค้าที่คึกคักมากกว่าที่คิด
ถึงแม้เย่วชิงจะชื่นชอบความสงบมากกว่าความวุ่นวายก็จริง แต่สตรีนิสัยร่ำรวยเช่นนางก็ชอบที่จะอาศัยอยู่ในเมืองใหญ่ที่มีความเจริญทั้งยังละลานตาไปด้วยความงดงาม มากกว่าถิ่นทุรกันดารที่มีแต่ป่าเขาลำเนาไพร มิเช่นนั้นนางจะหาตำลึงไว้เยอะๆไปเพื่อการใด
โฉมงามเดินผ่านร้านขายบะหมี่เล็กๆร้านหนึ่ง ที่มีเด็กผู้หญิงตัวน้อยวัยสัก5หนาวกำลังนั่งกินบะหมี่อยู่กับมารดาที่มีท่าทางอิดโรยอย่างเห็นได้ชัด ในจังหวะที่กำล
